Η στάση που τηρούν οι δανειστές είναι άμεσα συνυφασμένη με τη δημοσιονομική κατάσταση της χώρας μας. Από την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας ζητούνταν πρόσθετα μέτρα λιτότητας ύψους σχεδόν 1,5 δις. για το 2015 σε ετήσια βάση. Σήμερα οι απαιτήσεις από την Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ ανέρχονται σε 5,8 δις. σε ετήσια βάση, δηλαδή σχεδόν τετραπλασιάστηκαν μέσα σε μόλις πέντε μήνες. Και αυτό λόγω της ραγδαίας επιδείνωσης της δημοσιονομικής κατάστασης της χώρας τους πέντε μήνες της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ. Η αβεβαιότητα οδηγεί σε ύφεση, ματαίωση των επενδύσεων, διαρροή τραπεζικών καταθέσεων, εξάντληση πλεονασμάτων και συνεπαγόμενα ελλείμματα στην οικονομία. Τα πραγματικά αυτά δημοσιονομικά μεγέθη δικαιολογούν την αλλαγή στη στάση των δανειστών.
Η στάση των δανειστών υπήρξε εξ αρχής αυστηρά τεχνοκρατική, απαιτητική για ριζικές τομές στις χρόνιες παθογένειες. Η δραματική μείωση του βιοτικού επιπέδου των Ελλήνων οφείλεται εν μέρει ασφαλώς σε επαχθή, αλλά αναγκαία, μέτρα που ελήφθησαν για τη μεταρρύθμιση νευραλγικών τομέων του Κράτους, όπως το ασφαλιστικό σύστημα και η δημόσια διοίκηση, που πάσχουν από χρόνιες στρεβλώσεις και πρέπει να εξυγιανθούν. Όμως η προηγούμενη Κυβέρνηση διαχειρίστηκε τις προκλήσεις επιτυγχάνοντας την διατήρηση των συζητήσεων εντός ορίων. Η Ελλάδα είχε αρχίσει να βλέπει τους ρυθμούς ανάπτυξης να ξαναποκτούν θετικό πρόσημο και την διέξοδο από την κρίση εφικτή. Η νυν Κυβέρνηση εξωθεί στα άκρα τις διαπραγματεύσεις, διασκορπίζοντας στην ουσία τους καρπούς αυτών των προσπαθειών και των θυσιών του ελληνικού λαού των τελευταίων ετών, θέτοντας σε αμφισβήτηση τη σοβαρότητα της ελληνικής πλευράς, θίγοντας την αξιοπιστία της χώρας.
Είμαι φύσει αισιόδοξος άνθρωπος. Δεν το χωράει ο νους μου ότι θα μπορούσε η Κυβέρνηση να επιλέξει τη ρήξη με τους εταίρους, που θα ήταν καταστροφική για την Ελλάδα και δεν θα παρείχε απολύτως καμία λύση σε κανένα πρόβλημα. Θέλω να πιστεύω ότι θα βρεθεί η χρυσή τομή ανάμεσα στην ελληνική πλευρά και τους δανειστές. Κύριο μέλημα της Κυβέρνησης αυτή τη στιγμή θα πρέπει να είναι η επίτευξη συμφωνίας, ακόμη κι αν αυτή δεν ικανοποιεί όλες τις απαιτήσεις της χώρας μας.
Θα μου επιτρέψετε να μην μπω καν σε αυτό το «ψευτοδίλημμα» γιατί για μένα η συμμετοχή μας στην ευρωζώνη δεν μπορεί να αποτελεί καν αντικείμενο συζήτησης. Την απάντηση άλλωστε στο ερώτημα την έδωσε με τον πιο ανάγλυφο τρόπο και η πρόσφατη έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδος που ανέλυσε τους κινδύνους που γεννά για όλους μας το ενδεχόμενο της ρήξης. Είναι αυτονόητο ότι η όποια συμφωνία πρέπει να είναι εντός ευρώ. Αυτό δεν πρέπει να είναι διαπραγματεύσιμο, και ας μην ξεχνάμε ότι η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ δεν έλαβε λαϊκή εντολή ρήξης και αποχώρησης από το ευρώ αλλά διαπραγμάτευσης μίας καλύτερης συμφωνίας για τη χώρα εντός του ευρώ.
Μία διαπραγμάτευση κρίνεται πάντοτε από το αποτέλεσμα και όχι προτού αυτό επέλθει. Και τα σημάδια περί αποτελέσματος που έχουμε την ώρα που δίνεται αυτή η συνέντευξη είναι πολύ δυσμενή. Στην καλύτερη περίπτωση φαίνεται ότι θα επέλθει μία κακή συμφωνία με πολύ βαριά μέτρα ύψους 5 και πλέον δις, με νέους πρόσθετους φόρους για τους πολίτες και τις επιχειρήσεις και χωρίς ουσιαστική περιστολή δαπανών και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Στην χειρότερη περίπτωση θα επέλθει ρήξη με τους εταίρους, χρεοκοπία της χώρας, διεθνής απομόνωσή της και ραγδαία πτώση του βιοτικού μας επιπέδου. Συνεπώς, η δήθεν σκληρή διαπραγμάτευση της κυβέρνησης, που στηρίχτηκε σε επικοινωνιακά τεχνάσματα ικανοποιώντας ένστικτα που είναι λογικό να έχουν αναπτυχθεί σε μια κοινωνία που βρίσκεται για πολλά χρόνια σε λιτότητα, δεν έχει αποδώσει. Αντιθέτως, έχει δυστυχώς προκαλέσει τη διπλωματική απομόνωση της χώρας την οποία θα πληρώνουμε ακριβά για πολλά χρόνια.
Η Νέα Δημοκρατία έχει δηλώσει επανειλημμένως ότι για να ψηφίσουμε τη συμφωνία θα πρέπει πρώτα να τη δούμε, συγκεκριμένη, απτή. Δε δίνουμε λευκή επιταγή σε κανέναν, πολλώ δε μάλλον μετά από αυτό το πεντάμηνο αντιφάσεων και αναξιοπιστίας. Συμφωνώ με την άποψη ότι, εδώ που φτάσαμε, ακόμα και μία κακή συμφωνία είναι προτιμότερη από τη χρεοκοπία και το χάος που θα επακολουθούσε από την αποτυχία συμφωνίας, όμως πρέπει να υπογραμμίσουμε το γεγονός ότι η συμφωνία είναι η αρχή και όχι το τέλος ενός προγράμματος στήριξης της χώρας μας και μιας σειράς μέτρων που θα πρέπει να ψηφιστούν από την Ολομέλεια της Βουλής.
Οι πολίτες έχουν ήδη εξωθηθεί σε συνθήκες οικονομικής ασφυξίας –μαζί τους και οι αγορές. Δεν μπορούμε πάντοτε να σκεφτόμαστε πρόσθετους φόρους για την κάλυψη του δημοσιονομικού κενού – οι οποίοι εκτροχιάζουν τον οικογενειακό προϋπολογισμό και πνίγουν τον ιδιωτικό τομέα που σήκωσε κυρίως το βάρος της κρίσης – και να αγνοούμε σημαντικές περιστολές που μπορούν – και πρέπει – να γίνουν στις δημόσιες δαπάνες. Η χώρα χρειάζεται διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, βέλτιστη αξιοποίηση ανθρώπινου δυναμικού και υλικού κεφαλαίου, άμεση παύση της διασπάθισης του δημοσίου χρήματος, παροχή κινήτρων στην επιχειρηματικότητα και απλούστευση διαδικασιών, διαφάνεια και αξιοπιστία στο εσωτερικό και το εξωτερικό. Χρειάζεται μία αλλαγή νοοτροπίας, η οποία θεωρώ ότι έχει ξεκινήσει κι ελπίζω να μην αναχαιτιστεί από τη λογική της ήσσονος προσπάθειας και των πελατειακών σχέσεων που φαίνεται να ακολουθεί η νέα Κυβέρνηση.
Θεωρώ ότι και τα δύο θα ήταν καταστροφικά για τη χώρα και συνεπώς, όχι, δεν βλέπω τέτοιο ενδεχόμενο. Η Κυβέρνηση έχει μία νωπή και ξεκάθαρη λαϊκή εντολή, να πετύχει μία καλύτερη συμφωνία από αυτή που θα φέρναμε εμείς με τους δανειστές. Προς το παρόν βέβαια δυστυχώς – όπως ομολογούν και οι ίδιοι οι Υπουργοί της Κυβέρνησης – το πακέτο μέτρων που προτείνεται είναι πολλαπλώς χειρότερο από το «email Χαρδούβελη» που είχε προταθεί από την Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και είχε κατακριθεί σφόδρα από την τότε αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ.
Το θεωρώ εύλογο και εποικοδομητικό μετά από μία εκλογική ήττα να αναζητούνται ευθύνες και απαντήσεις γύρω από τις αιτίες της. Διανύουμε πράγματι μία περίοδο αυτοκριτικής, στην οποία βοηθούν ιδιαιτέρως οι προσυνδιασκέψεις που πραγματοποιεί η Νέα Δημοκρατία σε όλη την Ελλάδα. Μόλις επέστρεψα από την προσυνδιάσκεψη στην Καστοριά, όπου ήρθα σε επαφή με τον κόσμο της Δυτικής Μακεδονίας και άκουσα τα παράπονά τους, τα προβλήματά τους, τις ενστάσεις και τις προτάσεις τους. Είναι μια διαδικασία που οφείλουμε να πραγματοποιήσουμε, για να προσεγγίσουμε και πάλι τη βάση μας και να κατανοήσουμε τους προβληματισμούς της.
Θεωρώ ότι δεν τίθεται θέμα ηγεσίας. Και το θεωρώ κατεξοχήν άκαιρο να συζητείται ένα τέτοιο θέμα τη στιγμή που διακυβεύεται το μέλλον της Ελλάδας, που χρειάζεται μία ισχυρή, συγκεντρωμένη αντιπολίτευση να παρακολουθεί και να ελέγχει την Κυβέρνηση. Πρέπει να επικεντρώσουμε όλες μας τις δυνάμεις στην αναζήτηση διεξόδου της χώρας μας από τη δυσχερέστατη οικονομικοπολιτική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει από τις 25 Ιανουαρίου και μετά.
Με το ν. 4325/2015, η ηγεσία του Υπουργείου Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης, προβαίνει σε αθρόα επαναφορά προσωπικού. Την ίδια ώρα δηλαδή που η Κυβέρνηση, προκειμένου να καλύψει το σημαντικό δημοσιονομικό κενό που έχει προκύψει τους πέντε αυτούς μήνες διακυβέρνησής της, σχεδιάζει περαιτέρω επιβάρυνση των πολιτών και των επιχειρήσεων με νέους, πρόσθετους φόρους, το Υπουργείο Εσωτερικών προβαίνει σε οριζόντιες προσλήψεις προσωπικού, χωρίς να έχει διερευνήσει αν οι συγκεκριμένες προσλήψεις είναι πράγματι απαραίτητες για τη λειτουργία του Δημοσίου και κυρίως χωρίς να έχει εξηγήσει πώς θα καλύψει άλλες συγκεκριμένες και σοβαρότατες ανάγκες του Δημοσίου σε τομείς όπως η υγεία και η παιδεία. Αναρωτιέμαι πραγματικά με ποιον τρόπο η Κυβέρνηση προτεραιοποιεί τις ανάγκες του κράτους στον τομέα των προσλήψεων.
Εάν θέλετε να ενημερώνεστε για τις δράσεις μας, μπορείτε να δηλώσετε παρακάτω τα στοιχεία σας:
Εάν θέλετε να ενημερώνεστε για τις δράσεις μας, μπορείτε να δηλώσετε παρακάτω τα στοιχεία σας: