Ομιλία στην εκδήλωση της Β4 ΝΟΔΕ και της Θεματικής Υπεύθυνης Παιδείας, κας. Σίσσυς Γκίκα, με θέμα “Εξελίξεις στην Παιδεία”

Σας ευχαριστώ πολύ που είστε σήμερα εδώ, για να συνομιλήσουμε, να γνωριστούμε και να ανταλλάξουμε απόψεις.

Φίλες και φίλοι, συμπληρώθηκαν ήδη δύο χρόνια από την ανάληψη της εξουσίας από τον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ. Δε νομίζω ότι θα βρεθούν πολλοί Έλληνες, οι οποίοι θα πουν ότι σήμερα, τον Φεβρουάριο του 2017, τα πράγματα στη χώρα είναι καλύτερα απ’ ό, τι ήταν το 2015. Δυστυχώς, τα πράγματα στη χώρα είναι πολύ χειρότερα. Αυτός είναι ο απολογισμός της πιο ανίκανης, της πιο αναποτελεσματικής, της πιο ιδεοληπτικής Κυβέρνησης, που γνώρισε ο τόπος. Και αυτό το οποίο μας ανησυχεί ιδιαίτερα είναι ότι και σήμερα, 7 χρόνια μετά την έλευση της κρίσης, 9 στους 10 Έλληνες εξακολουθούν να πιστεύουν ότι τα πράγματα στη χώρα για το 2017 θα πάνε προς το χειρότερο και όχι προς το καλύτερο. Η κοινωνία είναι βαθιά απογοητευμένη, αλλά κυρίως φοβάται για το μέλλον. Τι θα γίνει τα επόμενα χρόνια; Πώς θα μεγαλώσουν τα παιδιά μας; Αυτά τα μηνύματα τα λαμβάνουμε από όπου και αν γυρίζουμε ανά την Ελλάδα. Η βίαιη υπερφορολόγηση πνίγει κάθε παραγωγικό Έλληνα. Η πραγματική οικονομία παραπαίει. Επενδύσεις δεν γίνονται- και πώς να γίνουν, αφού και οι λίγες που έρχονται, εμείς, δια στόματος αρμόδιων Υπουργών της Κυβέρνησης, τους λέμε να φύγουν. Παρά μόνο ελάχιστες. Το τραπεζικό σύστημα έχει στερέψει. Οι επιχειρήσεις δεν έχουν τη δυνατότητα να έχουν πρόσβαση σε κεφάλαια. Οι στόχοι του προϋπολογισμού θα επιτευχθούν πάρα πολύ δύσκολα. Η ανάπτυξη 2,7%, όπως προβλέπει η Κυβέρνηση, δεν πρόκειται να έρθει.

Και πώς να έρθει, όταν από 1/1/2017, ήδη δύο μήνες τώρα, είδαμε να αυξάνεται η τιμή της βενζίνης, του πετρελαίου κίνησης, του τηλεφώνου, του ίντερνετ, ακόμα αυξήσεις στον καφέ, τα τσιγάρα. Και δεν έχει τέλος ο κατάλογος επιβάρυνσης του πολίτη: αυξήσεις στις εισφορές ελευθέρων επαγγελματιών, στη φορολογία εισοδημάτων από ενοίκια, αύξηση στις ασφαλιστικές εισφορές για ελεύθερους επαγγελματίες. Και ο εμπαιγμός των ελεύθερων επαγγελματιών δεν σταματά στις εισφορές: δείτε τι γίνεται σήμερα με τα μπλοκάκια. Κανείς δεν καταλαβαίνει ποιος πρέπει να πληρώνει τι, ένα μόνο είναι σίγουρο: ότι θα πληρώνουν περισσότερα. Το αλαλούμ με τα μπλοκάκια πλήττει και την Έρευνα και την Καινοτομία. Τα ήδη, προ της επιβολής υποχρέωσης των παράλογων εισφορών του νόμου Κατρούγκαλου, προϋπολογισμένα ερευνητικά έργα, τώρα φέρνουν ερευνητές και διοικήσεις των Πανεπιστημίων σε απόγνωση, καθώς αδυνατούν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους.

Αυτή είναι η ιδεοληψία του ΣΥΡΙΖΑ: αδιακρίτως πλήττεται κάθε τι το παραγωγικό και αναπτυξιακό. Κάθε μέρα που περνά, η χώρα μένει πίσω.

Δεν έχει νόημα να σας πω με λεπτομέρεια τι συμβαίνει με την ανεργία, όπου το σύνολο των εγγεγραμμένων ανέργων καταγράφει την χειρότερη επίδοση όλων των εποχών, τα χρέη 4,3 εκατ. πολιτών προς την εφορία, την υπέρμετρη αύξηση των ληξιπρόθεσμων χρεών, την κατά περίπου 50% αύξηση των ληξιπρόθεσμων οφειλών από το τέλος του 2014, αλλά και την κατά 60% αύξηση των ληξιπρόθεσμων οφειλών προς τα ασφαλιστικά ταμεία από το τέλος του 2014. Δεν χρειάζεται να τα παραθέσω με λεπτομέρεια, παρά το γεγονός ότι η δύναμη των αριθμών είναι αμείλικτη, καθώς την ζοφερή πραγματικότητα την ζείτε όλοι.

Και δεν σταματά εδώ η καταστροφή: δείτε λίγο τι γίνεται με το ζήτημα της αξιολόγησης. Αυτό το συνεχές δράμα μιας Κυβέρνησης, η οποία δήθεν διαπραγματεύεται μόνο για να περνάει ο χρόνος και να αναγκαζόμαστε στη συνέχεια να αποδεχθούμε ακόμα πιο σκληρά μέτρα. Θυμίζω ότι ο ίδιος ο Πρωθυπουργός μας έλεγε το Νοέμβριο ότι η αξιολόγηση θα κλείσει άμεσα. Εννοώντας στις αρχές Δεκεμβρίου. Θυμίζω ότι ο Υπουργός Οικονομικών, ο κ. Τσακαλώτος, έλεγε ότι εάν δεν κλείσει σύντομα η αξιολόγηση, οι συνέπειες θα είναι καταστροφικές. Θυμίζω ότι με βάση το τρίτο, αριστερό, Μνημόνιο η δεύτερη αξιολόγηση έπρεπε να είχε κλείσει τον Φεβρουάριο του 2016.

Και τι είδαμε μια εβδομάδα πριν; Είδαμε την Κυβέρνηση να μας κοροϊδεύει μπρος στα μάτια μας, πουλώντας για άλλη μια φορά ψέματα. Στελέχη της Κυβέρνησης διατρανώνουν ότι το Eurogroup έκλεισε επιτυχώς, ότι τερματίστηκε η λιτότητα και ότι η ανάπτυξη της οικονομίας είναι γεγονός. Τι έγινε, όμως, στην πραγματικότητα, κυρίες και κύριοι, στο Eurogroup της προηγούμενης Τρίτης;

1ον. Τεχνική συμφωνία δεν υπήρξε.

2ον. Δεν υπήρξε, όμως, ούτε πολιτική συμφωνία, παρά την σχετική παραπλανητική αναφορά της Κυβέρνησης, σε non-paper.

3ον. Ο χρόνος ολοκλήρωσης της συμφωνίας παραμένει απροσδιόριστος, αυξάνοντας το κόστος και τα μέτρα, φέρνοντας τη χώρα πιο κοντά στο να βρεθεί «με την πλάτη στον τοίχο», για ακόμα μια φορά από την ανάληψη της διακυβέρνησης των ΣΥΡ/ΑΝΕΛ.

4ον. Η επιστροφή των θεσμών συνοδεύεται από πρόσθετες υποχωρήσεις και διαπραγματευτικές ήττες της Κυβέρνησης, χωρίς ασφαλή πρόβλεψη για επίτευξη συμφωνίας κατά τη διάρκεια αυτής της αποστολής.

5ον. Η Κυβέρνηση συμφώνησε σε όλα όσα υποτίθεται ότι αντιστεκόταν, όπως υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα για μακρά περίοδο, άμεση νομοθέτηση μέτρων για τα επόμενα χρόνια, μείωση του αφορολόγητου, μείωση των συντάξεων και οι αλλαγές στα εργασιακά. Προκειμένου να παραμείνει στην εξουσία, καταπατά κάθε δική της υποτιθέμενη «κόκκινη γραμμή».

6ον. Δεν υπάρχει καμία δέσμευση των εταίρων για παρεμβάσεις στο δημόσιο χρέος.

7ον. Δεν υπάρχει και καμία συγκεκριμένη πρόβλεψη για τη συμμετοχή στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης, που αν μη τι άλλο, θα ενίσχυε τη ρευστότητα στην αγορά.

Η Κυβέρνηση εξακολουθεί να παίζει θέατρο, προσπαθεί να διαχειριστεί επικοινωνιακά τις δύσκολες αποφάσεις και τα βάρη, τα οποία θα φορτώσει και πάλι στις πλάτες ολόκληρης της κοινωνίας.

Προσπαθεί να αποκρύψει την οδυνηρή πραγματικότητα μέσω της θεωρίας των «ισοδύναμων μέτρων». Μόνο που η Κυβέρνηση αγοράζει τοις μετρητοίς και πουλά επί πιστώσει. Αποδέχεται την απαίτηση των δανειστών για νομοθέτηση σκληρών μέτρων τώρα, με την προοπτική ΑΝ όλα πάνε καλά να μπορεί να πάρει κάποια μέτρα ελάφρυνσης αργότερα, κάτι το αυτονόητο.

Αυτό έχει δικαίωμα να κάνει η οποιαδήποτε Κυβέρνηση και είχε συμβεί και στο παρελθόν, με τη μείωση του Φ.Π.Α. στην εστίαση, με τη μείωση του Ε.Φ.Κ. στο πετρέλαιο θέρμανσης, με τη μείωση της έκτακτης εισφοράς αλληλεγγύης, με τη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών, με τη διανομή κοινωνικού μερίσματος.

Μόνο που αυτό το επαναλαμβανόμενο παιχνίδι, το σκηνοθετημένο παιχνίδι, κάθε φορά έχει τα ίδια αποτελέσματα. Κάθε φορά που καθυστερούμε, ο λογαριασμός φορτώνεται σε εσάς. Το πρώτο εξάμηνο του 2015 βιώσαμε την τραγελαφική διαπραγμάτευση του κ. Βαρουφάκη. Και ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Ένα νέο μνημόνιο, ένα αχρείαστο μνημόνιο, ύψους 86 δις ευρώ.

Η πρώτη αξιολόγηση έπρεπε να είχε κλείσει μέσα σε 2 μήνες. Έκλεισε μετά από 14. Και ο λογαριασμός φορτώθηκε πάλι σε ολόκληρη την κοινωνία. Μόνιμος «κόφτης», ασφαλιστικό Κατρούγκαλου, του οποίου οι αστοχίες και οι αδικίες φαίνονται τώρα, αλλά και το Υπερταμείο, με εκχώρηση του συνόλου της δημόσιας περιουσίας της χώρας για 99 χρόνια. Αυτό ήταν το τίμημα, το οποίο κληθήκαμε να πληρώσουμε όλοι οι Έλληνες πολίτες. Το μήνυμα, λοιπόν, είναι σαφές: Όσο καθυστερούμε, όσο παίζουμε θέατρο, όσο διαπραγματευόμαστε με το ένα μάτι στο εξωτερικό και το άλλο μάτι στις εσωτερικές συνιστώσες, τόσο ο λογαριασμός μεγαλώνει. Και φοβάμαι ότι η Κυβέρνηση για άλλη μια φορά δεν είναι σε θέση να διαβάσει σωστά τους διεθνείς συσχετισμούς. Δεν έχει διδαχθεί από τα λάθη της. Και που βρισκόμαστε σήμερα; Μπροστά από ένα τέταρτο Μνημόνιο διάρκειας ατελείωτης, πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% για 10 χρόνια ή ακόμα χειρότερα, η πιθανότητα αναβίωσης των σεναρίων που διακινούν οι πιο ακραίοι της Ευρώπης για ένα ενδεχόμενο Grexit της Ελλάδας.

Αλλά δυστυχώς δεν είναι μόνο αυτά. Δεν είναι μόνο το σκέλος της οικονομίας. Η Παιδεία υποχωρεί, η Υγεία είναι στη χειρότερη κατάσταση που ήταν εδώ και πολλά χρόνια, η Δημόσια Τάξη και η Ασφάλεια βάλλονται καθημερινά. Συνολικά στο δημόσιο βίο, αυξάνονται ολοένα και περισσότερο τα φαινόμενα αυταρχισμού από μια Κυβέρνηση, η οποία έχει ένα και μόνο ενδιαφέρον: πώς θα παραμείνει γαντζωμένη στην εξουσία, όσο περισσότερο μπορεί.

Ως υπεύθυνη του τομέα Παιδείας της Νέας Δημοκρατίας, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας κάποιες σκέψεις για τα πλήγματα που έχει δεχτεί ο πολύπαθος τομέας της Παιδείας:

Τι πρεσβεύει αυτή η Κυβέρνηση για την παιδεία; Ποια πρότυπα προβάλλει; Τα πρότυπα που προβάλλονται από την κυβέρνηση επιβραβεύουν τη μικρότερη δυνατή προσπάθεια, την τύχη και την τεμπελιά, ποινικοποιούν την αριστεία -όλοι θυμόμαστε νομίζω από το στόμα του Υπουργού Φίλη την έκφραση «η αριστεία είναι ρετσινιά»-, δαιμονοποιούν την αξιολόγηση. Τελικά, η Κυβέρνηση καλλιεργεί ένα περιχαρακωμένο εκπαιδευτικό πρότυπο που οδηγεί στον εξισωτισμό προς τα κάτω, εξυπηρετώντας πελατειακές λογικές.

Θα γίνω πιο συγκεκριμένη με αναφορά σε ενδεικτικές αλλαγές που προωθήθηκαν από τους 2 υπουργούς της Κυβέρνησης στο χαρτοφυλάκιο της παιδείας, τον κ. Μπαλτά και τον κ. Φίλη.

• Καταργήθηκαν εν τοις πράγμασι τα πρότυπα σχολεία της χώρας. Αυτές οι νησίδες αριστείας, αυτά τα στολίδια του εκπαιδευτικού μας συστήματος, αντί να ενισχυθούν και να επεκταθούν, καταργήθηκαν. Διατηρήθηκαν μόνο 5 Πρότυπα Γυμνάσια και 4 Πρότυπα Λύκεια –όλα στην Αθήνα πλην ενός Γυμνασίου στα Ιωάννινα-. Γιατί μόνο στην Αθήνα; Είναι κατώτερου θεού τα παιδιά της επαρχίας; Ο σύριζα μάλλον έτσι τα βλέπει.
• Υποβαθμίστηκε το ολοήμερα σχολείο.
• Ο νέος νόμος για την επιλογή διευθυντών, ευνοεί την πελατειακή λογική και, κυρίως, περιορίζουν την ανεξαρτησία των διευθυντών των σχολικών μονάδων. Ο νόμος Μπαλτά-Κουράκη κρίθηκε αντισυνταγματικός από το ΣτΕ και αναμένεται η τελική απόφαση εντός των ημερών.

Αλλά και στην τριτοβάθμια εκπαίδευση τα πλήγματα ήταν εξίσου σοβαρά:

• Το ακαδημαϊκό άσυλο επανήλθε.
• Επέστρεψαν οι «αιώνιοι» φοιτητές.
• Υποβαθμίστηκαν τα Συμβούλια Ιδρύματος στα πανεπιστήμια και ΤΕΙ, με συνέπεια τις παραιτήσεις διακεκριμένων προσωπικοτήτων-μελών. Αποψιλώθηκαν από αρμοδιότητες και σύμφωνα με τις πρόσφατες εξαγγελίες του Υπουργού Γαβρόγλου, πρόκειται να καταργηθούν. Ένας θεσμός απαραίτητος για να υπάρχει περισσότερη λογοδοσία και εσωτερική εποπτεία της ασκούμενης διοίκησης, καταργείται από την Κυβέρνηση της αριστεράς.

Θα σταματήσω εδώ, φίλες και φίλοι, παρά το ότι η λίστα δεν είναι εξαντλητική. Για το νέο Υπουργό, τον κ. Γαβρόγλου, έχουμε δει τα πρώτα δείγματα γραφής: ένα νομοσχέδιο, τον εν εξελίξει διάλογο για την αναβάθμιση του Λυκείου και την εισαγωγή στην Τριτοβάθμια εκπαίδευση, αλλά και τις εξαγγελίες του για την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Φαινομενικά, οι προθέσεις του είναι καλές και δείχνει να επιζητά την συναίνεση, ωστόσο αποδεικνύεται ότι και εκεί, όπως και σε κάθε άλλο τομέα πολιτικής, η Κυβέρνηση προχωρά χωρίς σχέδιο και μακρόπνοη στόχευση, με λίγα λόγια αποσπασματικά και απρογραμμάτιστα.

Για να γίνω πιο συγκεκριμένη, σχετικά με το νομοσχέδιο που ψηφίστηκε πριν περίπου 15 μέρες στη Βουλή, παρά το γεγονός ότι περιείχε κάποιες διατάξεις, οι οποίες κινούνταν στη σωστή κατεύθυνση, το καταψηφίσαμε επί της αρχής, καθώς ετίθεντο σε αυτό ζητήματα διαδικασίας και ουσίας.

Επί της διαδικασίας:

1. Στηλιτεύσαμε την διαδικασία του επείγοντος, καθώς πρόκειται για σχέδιο νόμου-«σκούπα», το οποίο αφορά και στις 3 βαθμίδες της εκπαίδευσης (πρωτοβάθμια, δευτεροβάθμια, τριτοβάθμια), στην έρευνα, στη δια βίου μάθηση και στην ειδική αγωγή, το οποίο αγγίζει τα περισσότερα πεδία του εκπαιδευτικού φάσματος. Εισήχθη με τη διαδικασία του επείγοντος παρότι ο ίδιος ο Υπουργός δηλώνει υπέρμαχος του διαλόγου στην παιδεία και παρότι συνομολόγησε ότι μόνο 2-3 από τις ρυθμίσεις του είναι επείγοντος χαρακτήρα.
2. Επίσης, δεν προηγήθηκε δημόσια διαβούλευση, παρά μόνο για τα 2 από τα 35 άρθρα. Δεν μπορεί να επιθυμείς τον διάλογο και την ίδια στιγμή να μην θέτεις σε δημόσια διαβούλευση το σύνολο των άρθρων.
3. Τέλος, καταστρατηγήθηκε το δικαίωμα των βουλευτών να ψηφίζουν κατ’ άρθρο. Τα περισσότερα περιελάμβαναν παραγράφους επί τελείως διαφορετικών θεμάτων. Ευτυχώς, μετά από δικές μας πιέσεις, ο Υπουργός δέχτηκε να διασπάσει κάποια από αυτά.

Επί της ουσίας:

1. Το νομοσχέδιο ήταν ακοστολόγητο σε μεγάλο βαθμό: Ένα συμπίλημα ρυθμίσεων, για τις οποίες το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους δηλώνει ότι δεν μπορεί να προβεί σε οικονομική αποτίμηση διότι δεν γνωρίζει τα απαιτούμενα πραγματικά περιστατικά. Όλα αυτά, τη στιγμή που έχει εκκινήσει η διαδικασία σύστασης Επιτροπής που θα μελετήσει τα Οικονομικά της Εκπαίδευσης, για την οποία το Υπουργείο έλαβε ευρύτατη συναίνεση από τα κόμματα της αντιπολίτευσης.
2. Το Υπουργείο νομοθετεί αποσπασματικά. Ειδικά για την Ανώτατη Εκπαίδευση φτάνει στο σημείο να δυσχεραίνεται σημαντικά η ίδια η λειτουργία των Ιδρυμάτων με το να επανέρχονται ρυθμίσεις που ψηφίστηκαν τον Αύγουστο του 2016 και καταργήθηκαν τον Οκτώβριο του 2016.
3. Το Υπουργείο νομοθετεί χωρίς μακροπρόθεσμη στόχευση. Ειδικά, στον ευαίσθητο τομέα της ειδικής αγωγής, το Υπουργείο ακολουθεί πολιτική επιείκειας, αντί για πολιτική ουσιαστικής μέριμνας. Τα παιδιά με διαγνωσμένες ειδικές μαθησιακές δυσκολίες αντιμετωπίζονται όχι με στόχο να μάθουν γράμματα αναπτύσσοντας τις κατάλληλες μεθόδους και επιμορφώνοντας κατάλληλα και ουσιαστικά τους εκπαιδευτικούς, αλλά με στόχο να μην ταλαιπωρηθούν.
4. Το Υπουργείο νομοθετεί χωρίς να προβαίνει σε πρότερη διερεύνηση αναγκών. Για παράδειγμα, παρέχεται η δυνατότητα μετάταξης υπαλλήλων των ΑΕΙ σε θέσεις Ειδικού Τεχνικού Επιστημονικού Προσωπικού, μόνο με μια αίτησή τους. Με τον τρόπο αυτό, θα μειωθούν δραστικά οι διοικητικοί υπάλληλοι διογκώνοντας το ήδη μεγάλο πρόβλημα υποστελέχωσης που αντιμετωπίζουν, κυρίως, τα περιφερειακά ιδρύματα.
5. Το Υπουργείο νομοθετεί χωρίς καμία μελέτη επιπτώσεων. Παρέχεται η δυνατότητα στους μόνιμους εκπαιδευτικούς της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης να μετατάσσονται και σε θέσεις Ειδικού Εκπαιδευτικού Προσωπικού (ΕΕΠ) των Πανεπιστημίων και των ΤΕΙ. Ανακύπτουν λοιπόν 2 ζητήματα: 1. δεν έχει προηγηθεί μελέτη επιπτώσεων στις άλλες βαθμίδες εκπαίδευσης, ενώ είναι προφανές ότι θα δημιουργηθούν κενά από τη μετακίνηση αυτή, 2. για την υλοποίηση της ρύθμισης θα συσταθούν νέες θέσεις, οι οποίες δεν γνωρίζουμε ούτε πόσες είναι, ούτε πόσο κοστίζουν.

Ως προς τον Διάλογο για την Αναβάθμιση του Λυκείου και την εισαγωγή στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, βρίσκεται εν εξελίξει, οπότε δεν μπορώ να μιλήσω ακόμα για τα συμπεράσματά του, ωστόσο αυτό που με βεβαιότητα μπορώ να πω είναι ότι σε μεγάλο βαθμό προχωρά απρογραμμάτιστα. Τι εννοώ; Ολοκληρώθηκε το στάδιο της ακρόασης φορέων, κατά το οποίο παρατηρήθηκε το εξής παράδοξο: οι φορείς ανέπτυξαν την προβληματική τους στον αέρα, καθώς δεν υπήρξε μια συγκεκριμένη αφετηρία. Ή για να γίνω πιο σαφής, υπάρχουν δύο κείμενα αφετηρίας, εκ των οποίων κανένα δεν είναι θέση του Υπουργείου. Πραγματικά ευχόμαστε να μην είναι άλλη μια επικοινωνιακή φιέστα, από αυτές που συνηθίζει ο ΣΥΡΙΖΑ, άλλη μια ανακύκλωση ευχολογίων, όπως ο περιβόητος Εθνικός Διάλογος για την Παιδεία, που αποδείχτηκε καθ’ όλα προσχηματικός, χωρίς ατζέντα, κατά τη διάρκεια του οποίου νομοθετούνταν ρυθμίσεις που υποτίθεται αποτελούσαν αντικείμενο του Διαλόγου. Ευτυχώς, ως προς αυτό, πετύχαμε μια μικρή νίκη, κατά τη διάρκεια της πρώτης συνεδρίασης της Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων: ο Υπουργός κατόπιν δικής μου επιμονής δεσμεύτηκε ότι δεν θα νομοθετήσει όσο διαρκεί ο Διάλογος.

Τέλος, ως προς τις εξαγγελίες του Υπουργού για την Τριτοβάθμια εκπαίδευση, στην Έκτακτη Σύνοδο των Πρυτάνεων, επιβεβαιώνουν ότι η πολιτική της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ για την τριτοβάθμια εκπαίδευση διακρίνεται για τις χαμηλές της προσδοκίες – μικροδιαχείριση και ανακύκλωση ευχολογίων, χωρίς συγκροτημένο και συνεκτικό όραμα και σχέδιο για το μέλλον. Μάλιστα, αρκετές από τις εξαγγελίες προκαλούν ιδιαίτερη ανησυχία. Ενδεικτικά:

• Το πλαίσιο για τις μεταπτυχιακές σπουδές περιλαμβάνει πλέγμα ασφυκτικών και υπέρμετρα περιοριστικών ρυθμίσεων, που καθιστούν τα μεταπτυχιακά προγράμματα μη ανταγωνιστικά. Και φυσικά ουδείς λόγος, ούτε βεβαίως και συγκεκριμένα κίνητρα, για εξωστρέφεια, υιοθέτηση πετυχημένων διεθνών πρακτικών, διασύνδεση με αγορά εργασίας.
• Η τυπική κατάργηση των Συμβουλίων Ιδρύματος, μετά την συστηματική υποβάθμιση και αποψίλωσή τους από ουσιαστικές αρμοδιότητες.
• Η θεσμοθέτηση των Περιφερειακών Συμβουλίων Ανώτατης Εκπαίδευσης, οι αρμοδιότητες και ο ρόλος των οποίων είναι ανησυχητικά ασαφείς.  Στην πραγματικότητα, πρόκειται για νέες, υπερκείμενες, δυσκίνητες και γραφειοκρατικές δομές, που θίγουν το αυτοδιοίκητο των Ιδρυμάτων.

Αρκετά, όμως, με τα έργα και τις ημέρες του ΣΥΡΙΖΑ. Εμείς είμαστε εδώ για να προσφέρουμε την εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης. Για να γυρίσουμε σελίδα, για να δει ο τόπος άσπρη μέρα. Στον τομέα της Παιδείας, λοιπόν, η απόλυτη προτεραιότητα είναι η παροχή υψηλής ποιότητας εκπαιδευτικού προϊόντος, βασισμένου στις αρχές της αυτονομίας, της αξιοκρατίας και της αριστείας:

Η δική μας λογική, η δική μας επιλογή συνοψίζεται στο δίπτυχο «ελεύθερο σχολείο» – «αυτόνομο Πανεπιστήμιο». Σχολεία και Πανεπιστήμια, που μπορούν να αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες, να διαφοροποιούνται και να αυτενεργούν.

Θα προχωρήσουμε σε συγκεκριμένες παρεμβάσεις, και στις τρεις βαθμίδες της εκπαίδευσης, ενδεικτικές των προθέσεών μας. Μεταξύ άλλων,:

Στην πρωτοβάθμια/δευτεροβάθμια:

• Καθιέρωση ενός ενιαίου τύπου για όλα τα Δημοτικά Σχολεία, που θα στηρίζεται στο Ενιαίο Αναμορφωμένο Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα (ΕΑΕΠ). Το ολοήμερο εκπαιδευτικό πρόγραμμα είχε διευκολύνει σημαντικά τους εργαζόμενους γονείς.
• Άμεση επαναφορά των πρότυπων – πειραματικών σχολείων ως νησίδων αριστείας, καινοτόμων παιδαγωγικών προσεγγίσεων και συνεχούς αξιολόγησης και προόδου.
• Αναβάθμιση και ενίσχυση του σχολικού επαγγελματικού προσανατολισμού, ώστε οι κλίσεις και οι δεξιότητες των μαθητών να συνδυάζονται με την ζήτηση στην αγορά εργασίας.
• Διδασκαλία της επιχειρηματικότητας στα σχολεία.
• Δημιουργία Πρότυπων Επαγγελματικών Λυκείων σε αντιπροσωπευτικές περιοχές, τα οποία θα συνεργάζονται με επιχειρήσεις του δημόσιου ή ιδιωτικού τομέα.

Στην τριτοβάθμια εκπαίδευση:

• Ουσιαστική ενίσχυση της αυτονομίας και αυτοδιοίκησης των Ιδρυμάτων.
• Μεγαλύτερη σύνδεση της εκπαίδευσης και της έρευνας με την παραγωγική διαδικασία. Στην ίδια κατεύθυνση, θα δοθούν κίνητρα για τη συνεργασία μεταξύ πανεπιστημίων και νεοφυών επιχειρήσεων, την εφαρμοσμένη έρευνα και τα επιχειρηματικά οικοσυστήματα.
• Κίνητρα για την ενίσχυση της εξωστρέφειας των πανεπιστημίων και των συνεργασιών με ιδρύματα του εξωτερικού.
• Διαρκής τακτική αξιολόγηση των προγραμμάτων σπουδών, των διδασκόντων και των ιδρυμάτων, καθώς και πιστοποίηση από μια ισχυρή Ανεξάρτητη Αρχή.
• Καλύτερη αξιοποίηση, αλλά και διεύρυνση, των χρηματοδοτικών εργαλείων για την επίλυση χρόνιων ζητημάτων. Γιατί για παράδειγμα να μην δρομολογήσουμε και συμπράξεις δημοσίου και ιδιωτικού τομέα στον τομέα των υποδομών, όπως για την κατασκευή νέων φοιτητικών εστιών που είναι απαραίτητες σε πολλά ιδρύματα;

Φίλες και φίλοι, θαύματα δεν γίνονται, ούτε στην οικονομία, ούτε στην παιδεία, ούτε στην υγείας, και –ξέρετε;– δεν μας ενδιαφέρει να γίνουμε θαυματοποιοί. Είμαστε πολύ φειδωλοί στις δεσμεύσεις μας, αλλά είμαστε ειλικρινείς. Πρεσβεύουμε την αλήθεια και με την αλήθεια μας θα προσπαθήσουμε να φέρουμε ξανά την ελπίδα και την αισιοδοξία στη χώρα.

Στη Νέα Δημοκρατία μιλάμε για ένα εθνικό σχέδιο αλλαγών, ένα δικό μας σχέδιο που θα αφορά όλη την κοινωνία. Εμείς οι ίδιοι πρέπει να αποκτήσουμε την ιδιοκτησία αυτών των αλλαγών. Να πείσουμε την κοινωνία ότι ήρθε η ώρα να κάνουμε τα πράγματα κάπως διαφορετικά. Ήρθε η ώρα, επιτέλους, αυτές τις αλλαγές, για τις οποίες πολλοί μίλησαν, αλλά λίγοι εφάρμοσαν, να τις εφαρμόσουμε με συστηματικότητα και αποτελεσματικότητα. Και ξέρετε κάτι; Όταν το κάνουμε αυτό, όταν πείσουμε πρώτα τους εαυτούς μας, όταν πείσουμε τους Έλληνες πολίτες ότι έχουμε ένα μεταρρυθμιστικό σχέδιο, θα μπορέσουμε στη συνέχεια, φίλες και φίλοι, να πείσουμε την Ευρώπη ότι αξίζουμε καλύτερη συμπεριφορά. Πηγαίνοντας ως μια χώρα με αίσθηση των δυνατοτήτων της, η οποία προβάλλει το δικό της σχέδιο απέναντι στους Ευρωπαίους, και όχι ως φτωχοί συγγενείς, ως επαίτες, τότε οι εταίροι θα μας αντιμετωπίσουν διαφορετικά. Γιατί θα είμαστε έτοιμοι να κάνουμε αλλαγές τολμηρές, οι οποίες θα είναι ωφέλιμες για εμάς τους ίδιους, για τους πολλούς Έλληνες. Και όταν θα εφαρμόσουμε αυτές τις αλλαγές, να είστε σίγουροι ότι η ανάπτυξη θα είναι εντυπωσιακή. Τότε, θα εκπλαγούμε ευχάριστα από τις αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας.

Σας  ευχαριστώ πολύ