Ομιλία στην Ολομέλεια της Βουλής επί του νομοσχεδίου για τα μέτρα προώθησης αναδοχής και υιοθεσίας

«Ο δημόσιος διάλογος θα έπρεπε να αφορά τη μεγάλη αυτή εικόνα, πρωτίστως τα παιδιά αυτά που δεν είχαν ίσες ευκαιρίες στη ζωή και που αγωνίζονται και ευελπιστούν να γνωρίσουν μια μέρα γονείς που θα τα περιβάλλουν με φροντίδα και αγάπη. Τα παιδιά αυτά θα πρέπει να είναι η απόλυτη πολιτική μας προτεραιότητα»

Αθήνα, 8 Μαΐου 2018

Η Τομεάρχης Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων της Νέας Δημοκρατίας, βουλευτής Επικρατείας, κυρία Νίκη Κεραμέως, κατά την συζήτηση του νομοσχεδίου για τα μέτρα προώθησης των θεσμών αναδοχής και υιοθεσίας, στην Ολομέλεια της Βουλής, ανέδειξε το γεγονός ότι στο νομοσχέδιο ενσωματώνονται σχεδόν στο σύνολό τους οι προτάσεις που είχε καταθέσει η ΝΔ στο δημόσιο διάλογο πριν από σχεδόν 2 χρόνια, κάτι το οποίο η Κυβέρνηση δεν είχε ούτε την πολιτική ωριμότητα ούτε το σθένος να παραδεχθεί.

Ξεκίνησε την ομιλία της με μια παρατήρηση για το είδος του δημόσιου διαλόγου που αναπτύχθηκε γύρω από το νομοσχέδιο περί αναδοχής και υιοθεσίας, «οφείλω να ομολογήσω ότι είναι μία εικόνα, μία έκφανση του δημοσίου διαλόγου, που με λυπεί, με λυπεί πραγματικά. Η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων ξέρουν για το νομοσχέδιο αυτό μονάχα ένα πράγμα, μονάχα ένα τμήμα ενός εκ των 28 άρθρων του, το άρθρο 8 που προβλέπει τη δυνατότητα αναδοχής παιδιού από ζευγάρια που έχουν συνάψει σύμφωνο συμβίωσης, και άρα που προβλέπει τη δυνατότητα αναδοχής παιδιού από ομόφυλο ζευγάρι», είπε χαρακτηριστικά.

Και συνέχισε, «ασφαλώς και το άρθρο 8 είναι ένα σημαντικό άρθρο, το οποίο μάλιστα διχάζει την ελληνική κοινωνία. Και η άποψη του καθενός και της καθεμιάς είναι απολύτως σεβαστή. Ωστόσο, είναι λυπηρό ο Έλληνας πολίτης που παρακολουθεί την επικαιρότητα να μην έχει την ευκαιρία να πληροφορηθεί για το μείζον πρόβλημα που έχουμε ως πολιτεία να αντιμετωπίσουμε αναφορικά με την αναδοχή και την υιοθεσία.»

Συνέχισε υπογραμμίζοντας το παράδοξο που ισχύει στη χώρα μας με το εξόχως προβληματικό καθεστώς αναδοχής και υιοθεσίας: «από τη μία έχουμε τόσα εγκαταλελειμμένα παιδιά, περίπου 3000, σε μαιευτήρια της χώρας, σε ιδρύματα της χώρας που μένουν 7, 8 και περισσότερα χρόνια στις δομές αυτές, και από την άλλη έχουμε τόσα νεαρά ζευγάρια που θέλουν απεγνωσμένα να αποκτήσουν ένα παιδί, να γίνουν ανάδοχοι ή θετοί γονείς, και που όμως δεν τα καταφέρνουν. Γιατί δεν τα καταφέρνουν; Γιατί για παράδειγμα υπάρχουν μόνο 2 εισαγγελείς ανηλίκων σήμερα σε όλη την Αθήνα, και αυτοί οι 2 εισαγγελείς πρέπει να δώσουν την απαραίτητη έγκριση για να μεταφερθούν τα εγκαταλελειμμένα παιδιά από τα μαιευτήρια σε ιδρύματα και εν συνεχεία σε αναδόχους ή θετούς γονείς, γιατί δεν υπάρχουν οργανωμένες λίστες υποψήφιων αναδόχων και θετών γονέων σε εθνικό επίπεδο προκειμένου να μην καθυστερεί η διαδικασία όταν βρεθεί ένα παιδί προς αναδοχή ή υιοθεσία, γιατί δεν υπάρχει συντονισμός μεταξύ των αρμοδίων φορέων, γιατί τα ιδρύματα και οι αρμόδιοι φορείς είναι υποστελεχωμένοι, με αποτέλεσμα, για να ολοκληρωθεί μία υιοθεσία στη χώρα μας σήμερα να χρειάζεται να περάσουν 5, 6 ακόμη και 7 χρόνια.»

Έκλεισε υπογραμμίζοντας ότι «υπάρχουν θέματα που είναι πέρα και πάνω από κόμματα, πέρα και πάνω από πολιτικούς τυχοδιωκτισμούς και ψηφοθηρικές τακτικές. Και ο δημόσιος διάλογος, όπως και η συζήτηση στο Εθνικό Κοινοβούλιο, θα έπρεπε να αφορά τη μεγάλη αυτή εικόνα, πρωτίστως τα παιδιά αυτά που δεν είχαν ίσες ευκαιρίες στη ζωή και που αγωνίζονται και ευελπιστούν να γνωρίσουν μια μέρα γονείς που θα τα περιβάλλουν με φροντίδα και αγάπη. Τα παιδιά αυτά θα πρέπει να είναι η απόλυτη πολιτική μας προτεραιότητα.»

Ακολουθούν το βίντεο και το πλήρες κείμενο της ομιλίας:

Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,

Παρακολουθώ μέρες τώρα, εβδομάδες τώρα, πολύ στενά τον δημόσιο διάλογο που εξελίσσεται σχετικά με το παρόν νομοσχέδιο περί αναδοχής και υιοθεσίας. Και οφείλω να ομολογήσω ότι είναι μία εικόνα, μία έκφανση του δημοσίου διαλόγου, που με λυπεί, με λυπεί πραγματικά.
Και εξηγούμαι.

Η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων ξέρουν για το νομοσχέδιο αυτό μονάχα ένα πράγμα, μονάχα ένα τμήμα ενός εκ των 28 άρθρων του, το άρθρο 8 που προβλέπει τη δυνατότητα αναδοχής παιδιού από ζευγάρια που έχουν συνάψει σύμφωνο συμβίωσης, και άρα που προβλέπει τη δυνατότητα αναδοχής παιδιού από ομόφυλο ζευγάρι. Με ευθύνη, βεβαίως, και της Κυβέρνησης που – για λόγους ψηφοθηρικούς και πόλωσης – επιλέγει να επενδύει στο συγκεκριμένο αυτό άρθρο και να εργαλειοποιεί τη δημόσια συζήτηση.

Και εδώ θέλω να είμαι σαφής. Ασφαλώς και το άρθρο 8 είναι ένα σημαντικό άρθρο, το οποίο μάλιστα διχάζει την ελληνική κοινωνία. Άλλοι συμφωνούν, άλλοι διαφωνούν. Και η άποψη του καθενός και της καθεμιάς είναι απολύτως σεβαστή.

Έρχομαι όμως στο γιατί με λυπεί ο δημόσιος διάλογος που διεξάγεται γύρω από το νομοσχέδιο αυτό.
Γιατί πολύ απλά δεν υπάρχει μόνο το άρθρο 8, όσο σημαντικό κι αν είναι το άρθρο αυτό.
Γιατί είναι λυπηρό ο Έλληνας πολίτης που παρακολουθεί την επικαιρότητα να μην έχει την ευκαιρία να πληροφορηθεί για το μείζον πρόβλημα που έχουμε ως πολιτεία να αντιμετωπίσουμε αναφορικά με την αναδοχή και την υιοθεσία.

Είναι λυπηρό να μην έχει γίνει ευρέως γνωστό ότι στη χώρα μας υπάρχουν περίπου 3000 παιδιά που διαβιούν σε μαιευτήρια και ιδρύματα της χώρας, 3000 παιδιά που είτε είναι εγκαταλελειμμένα, είτε έχουν απομακρυνθεί από τους φυσικούς τους γονείς με εισαγγελική εντολή λόγω κακοποίησης. Παιδιά που είναι υγιή, και που παρόλα αυτά παραμένουν σε μαιευτήρια για χρονικό διάστημα που μπορεί να φτάσει και τον 1 χρόνο, σε μαιευτήρια ενίοτε χωρίς πρόσβαση σε φυσικό φως, χωρίς να μπορούν να νιώσουν τη στοργή ενός γονέα. Και βεβαίως το προσωπικό στα μαιευτήρια αυτά καταβάλει υπεράνθρωπες προσπάθειες για να ανταποκριθεί σε ένα έργο το οποίο δεν είναι το αντικείμενο εργασίας του, αλλά γεγονός είναι ότι απολύτως υγιή παιδιά παραμένουν σε νοσοκομεία μόνο και μόνο γιατί το καθεστώς αναδοχής και υιοθεσίας στη χώρα μας είναι εξόχως προβληματικό. Έχουμε λοιπόν το εξής παράδοξο, από τη μία έχουμε τόσα εγκαταλελειμμένα παιδιά σε μαιευτήρια της χώρας, σε ιδρύματα της χώρας που μένουν 7, 8 και περισσότερα χρόνια στις δομές αυτές, και από την άλλη έχουμε τόσα νεαρά ζευγάρια που θέλουν απεγνωσμένα να αποκτήσουν ένα παιδί, να γίνουν ανάδοχοι ή θετοί γονείς, και που όμως δεν τα καταφέρνουν. Γιατί δεν τα καταφέρνουν; Γιατί για παράδειγμα υπάρχουν μόνο 2 εισαγγελείς ανηλίκων σήμερα σε όλη την Αθήνα, και αυτοί οι 2 εισαγγελείς πρέπει να δώσουν την απαραίτητη έγκριση για να μεταφερθούν τα εγκαταλελειμμένα παιδιά από τα μαιευτήρια σε ιδρύματα και εν συνεχεία σε αναδόχους ή θετούς γονείς, γιατί δεν υπάρχουν οργανωμένες λίστες υποψήφιων αναδόχων και θετών γονέων σε εθνικό επίπεδο προκειμένου να μην καθυστερεί η διαδικασία όταν βρεθεί ένα παιδί προς αναδοχή ή υιοθεσία, γιατί δεν υπάρχει συντονισμός μεταξύ των αρμοδίων φορέων, γιατί τα ιδρύματα και οι αρμόδιοι φορείς είναι υποστελεχωμένοι, με αποτέλεσμα, για να ολοκληρωθεί μία υιοθεσία στη χώρα μας σήμερα να χρειάζεται να περάσουν 5, 6 ακόμη και 7 χρόνια.

Κυρίες και Κύριοι, μελέτες έχουν δείξει ότι παιδιά τα οποία έχουν παραμείνει σε μαιευτήρια και ιδρύματα για παρατεταμένα χρονικά διαστήματα αντιμετωπίζουν συχνά προβλήματα στη σωματική, στην πνευματική, στη νευρολογική, στη συναισθηματική τους ανάπτυξη. Και επειδή τα λόγια είναι φτωχά μπροστά στις πραγματικές εικόνες, σας προτρέπω να επισκεφθείτε ένα τέτοιο νοσοκομείο, όπως το νοσοκομείο Παίδων, στο οποίο διαβιούν τέτοια παιδιά και να δείτε ιδίοις όμμασι την άδικη ζωή που επιφυλάσσει η πολιτεία μας στα παιδιά αυτά.

Έρχεται λοιπόν προς ψήφιση το νομοσχέδιο αυτό, το οποίο – παρά τα κάποια τρωτά σημεία του – κινείται στη σωστή κατεύθυνση. Βλέπετε, κα Υπουργέ, ότι δεν έχω τον παραμικρό ενδοιασμό να αναγνωρίσω τη σωστή κατεύθυνση και τις θετικές επιπτώσεις που θα έχει το παρόν νομοσχέδιο στα 3000 αυτά εγκαταλελειμμένα παιδιά αλλά και στους υποψήφιους θετους και αναδόχους γονείς, το πιστεύω πραγματικά. Θα περίμενε βέβαια κανείς ότι θα είχατε και εσείς την πολιτική ωριμότητα να αναγνωρίσετε ότι στο νομοσχέδιο αυτό ενσωματώνετε σχεδόν το σύνολο των προτάσεων που είχε καταθέσει η ΝΔ στο δημόσιο διάλογο πριν από σχεδόν 2 χρόνια, τον Ιούλιο του 2016.

Προτάσεις της ΝΔ όπως:
• η λειτουργία ενός Εθνικού Μητρώου Ανηλίκων, στο οποίο θα καταγράφονται υποχρεωτικά όλα τα παιδιά που διαβιούν σε µονάδες παιδικής προστασίας, και
• η λειτουργία ενός Εθνικού Μητρώου Εγκεκριμένων Υποψηφίων Αναδόχων και θετών Γονέων, για να προχωρήσει πιο γρήγορα η διαδικασία όταν θα βρεί παιδί προς αναδοχή ή υιοθεσία,
Προτάσεις της ΝΔ όπως:
• η θεσμοθέτηση ενός συνολικού χρονικού πλαισίου μέσα στο οποίο να ολοκληρώνεται η διαδικασία της αναδοχής ή της υιοθεσίας,
• η ενίσχυση στελέχωσης των Κέντρων Κοινωνικής Πρόνοιας της Περιφέρειας (ΚΚΠΠ) με κοινωνικούς λειτουργούς, και
• η οργάνωση εκπαιδευτικών σεμιναρίων για τους υποψήφιους αναδόχους και θετούς γονείς.
Προτάσεις της ΝΔ όπως:
• η σύσταση ενός πανελλαδικού συντονιστικού οργάνου, το οποίο θα είναι αρμόδιο για τη διευκόλυνση της συνεργασίας των εµπλεκόµενων φορέων και υπηρεσιών επί θεµάτων υιοθεσιών και αναδοχών.

Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,

Υπάρχουν θέματα που είναι πέρα και πάνω από κόμματα, πέρα και πάνω από πολιτικούς τυχοδιωκτισμούς και ψηφοθηρικές τακτικές. Και ο δημόσιος διάλογος, όπως και η συζήτηση στο Εθνικό Κοινοβούλιο, θα έπρεπε να αφορά τη μεγάλη αυτή εικόνα, πρωτίστως τα παιδιά αυτά που δεν είχαν ίσες ευκαιρίες στη ζωή και που αγωνίζονται και ευελπιστούν να γνωρίσουν μια μέρα γονείς που θα τα περιβάλλουν με φροντίδα και αγάπη. Τα παιδιά αυτά θα πρέπει να είναι η απόλυτη πολιτική μας προτεραιότητα.

Σας ευχαριστώ.