Άρθρο στην εφημερίδα Hellenic Mail: “Αναγκαία η ουσιαστική βοήθεια προς τις κοινωνικά ευπαθείς οικογένειες, μέσω της επανένταξης στον κοινωνικό και εργατικό ιστό”

Νίκη Κ. Κεραμέως: «Αναγκαία η ουσιαστική βοήθεια προς τις κοινωνικά ευπαθείς οικογένειες, μέσω της επανένταξης στον κοινωνικό και εργατικό ιστό»

Στην πρόσφατη ομιλία μου από το Βήμα της Βουλής ως Κοινοβουλευτικής Εκπροσώπου της Νέας Δημοκρατίας, κατά τη συζήτηση επί της πρότασης νόμου του ΚΚΕ για τα «Μέτρα ανακούφισης των λαϊκών οικογενειών» στην Ολομέλεια της Βουλής, ανέδειξα αφενός το μέγεθος της υποκρισίας και της ανευθυνότητας της Κυβέρνησης να μιλά για κυβερνητική πολιτική με όραμα και οικοδόμηση κοινωνικού κράτους, αφετέρου επεσήμανα τα προβλήματα των αποκαλούμενων «λαϊκών» οικογενειών και το γεγονός ότι δεν μπορούν να επιλυθούν με εμβαλωματικού τύπου παρεμβάσεις, αλλά χρειάζεται στόχευση, στρατηγική και κοστολόγηση.

Ως προς την υποκρισία και την ανευθυνότητα της Κυβέρνησης

Ήταν άλλη μία από εκείνες τις αμήχανες ημέρες για τους βουλευτές της Κυβερνώσας πλειοψηφίας, καθώς το περιεχόμενο της πρότασης νόμου που συζητήθηκε ταυτιζόταν με όσα προεκλογικά στήριξε ο ΣΥΡΙΖΑ. Ωστόσο, η Κυβέρνηση απέρριψε την πρόταση νόμου, τη στιγμή που τον Απρίλιο του 2013, οπότε και είχε συζητηθεί ξανά, ο ΣΥΡΙΖΑ την είχε στηρίξει με πάθος.

Είναι πάρα πολλά τα παραδείγματα λόγου των μελών της Κυβέρνησης, που προεκλογικά υπόσχονταν αυτά ακριβώς που σήμερα δεν στηρίζουν ούτε νομοθετούν, όπως η σεισάχθεια που υποσχόταν ο κ. Τσίπρας από το βήμα της ΔΕΘ το 2014. Το ερώτημα γιατί δεν νομοθετεί η Κυβέρνηση την σεισάχθεια που υποσχέθηκε, υφαρπάζοντας έτσι την ψήφο του ελληνικού λαού, είναι ρητορικό. Σήμερα, μακριά πλέον από τις προεκλογικές τους υποσχέσεις και από τις ανεδαφικές τους προγραμματικές δηλώσεις, αναγκάζονται να ομολογήσουν την πραγματικότητα, την οποία επιδείνωσαν σημαντικά με τις επιλογές τους των τελευταίων 18 μηνών ως Κυβέρνηση, με αποτέλεσμα η ζωή των Ελλήνων πολιτών να χειροτερεύει καθημερινά.

Βασική προϋπόθεση για ένα βιώσιμο κοινωνικό κράτος είναι μια βιώσιμη οικονομία. Και το 2014, μετά από σκληρές θυσίες ολόκληρης της κοινωνίας, η ελληνική οικονομία είχε δειλά γυρίσει τροχιά και μετά από χρόνια το πρόσημο στην ανάπτυξη ήταν θετικό. Οι πολίτες που κρίνουν τους πολιτικούς για τις πράξεις τους γνωρίζουν πολύ καλά τι έκανε η κυβέρνηση της ΝΔ μέσα στη δίνη της κρίσης: δεν έλυσε όλα τα προβλήματα, αλλά κατόρθωσε στο τέλος του 2014 να οδηγήσει την οικονομία και την κοινωνία σε μία – έστω περιορισμένη – τροχιά ανάπτυξης, μετά από 5 δραματικά χρόνια.

Ως προς τα προβλήματα που έχει προκαλέσει η πολιτική της Κυβέρνησης και τη δυνατότητα δρομολόγησης λύσεων

Το αποτύπωμα της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ στην οικοδόμηση του κοινωνικού κράτους συνοψίζεται σε τιμωρία της εργασίας και επιλογή κοινωνικά άνισων μέτρων, που οδηγούν σε μια γενικευμένη κατάσταση κοινωνικής αδικίας. Πριν από λίγες εβδομάδες, άλλο ένα σαρωτικό κύμα μειώσεων χτύπησε αδιακρίτως τις συντάξεις, μετά το περσινό κύμα των περικοπών, 2% στις κύριες και 6% στις επικουρικές συντάξεις, την κατάργηση του ΕΚΑΣ, τις περικοπές στα μερίσματα των μετοχικών ταμείων, την αύξηση εργατικών εισφορών και άλλα δεινά.

Περαιτέρω, το τραπεζικό σύστημα τους τελευταίους 18 μήνες έχει περιέλθει σε πρωτοφανή δυσχέρεια, ενώ όπως φαίνεται από τον Σεπτέμβριο επιταχύνονται οι κατασχέσεις και οι πλειστηριασμοί και από το ελληνικό δημόσιο και από τις ελληνικές τράπεζες. Απαξιώθηκαν οι προηγούμενες ανακεφαλαιοποιήσεις των τραπεζών, εξαϋλώθηκαν οι τραπεζικές μετοχές με απώλειες 40 δις ευρώ, χάθηκαν σοβαρές επενδύσεις, όπως της Εθνικής Τράπεζας στην Τουρκία (Finansbank), χάθηκαν 21 δις από το γεγονός ότι η οικονομία επέστρεψε και παραμένει στην ύφεση. Αυτή είναι η ζοφερή πραγματικότητα του 18μηνου της διακυβέρνησης ΣΥΡ/ΑΝΕΛ.

Οι πολίτες πλήττονται αδιάκοπα και ανελέητα. Το 2015 δόθηκαν 108 εκατομμύρια ευρώ για την καταπολέμηση της ανθρωπιστικής κρίσης, από τα 2 δις που είχε υποσχεθεί η Κυβέρνηση, ήτοι μία σταγόνα στον ωκεανό. Πενιχρά και χωρίς στρατηγική στόχευση, όπως και αργότερα με το νομοσχέδιο για την επιτάχυνση του κυβερνητικού έργου, όσα δόθηκαν ήταν ακοστολόγητα, αποτελούσαν πυροσβεστικές, πρόχειρες λύσεις εμβαλωματικού τύπου, χωρίς να λύνουν τα προβλήματα της κοινωνίας.

Η κάθε ρύθμιση, όσο μικρή και αν είναι, οφείλει να γίνεται μέσα σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο, μετά από έρευνα, μελέτη και ανάλυση των αναγκών, ακόμα βαθύτερα μετά από συγκριτική μελέτη αντίστοιχων ρυθμίσεων στις περισσότερες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ή σε χώρες με παρόμοια χαρακτηριστικά.

Η πραγματική πρόκληση και η ουσιαστική βοήθεια που μπορούμε ως πολιτικό σύστημα να προσφέρουμε είναι να βοηθήσουμε τις κοινωνικά ευπαθείς οικογένειες να επανενταχθούν στην κοινωνία, να επανενταχθούν στον κοινωνικό και εργατικό ιστό. Τότε λύνεται το πρόβλημα. Κατά το γνωστό ρητό: «Όταν δίνεις σε κάποιον ένα ψάρι, του δίνεις τροφή για μια μέρα. Όταν όμως του μάθεις να ψαρεύει, του δίνεις τροφή για μια ζωή».

Ας αναλογιστούν οι κύριοι της συγκυβέρνησης τις ευθύνες τους και ας μιλήσουν επιτέλους με ειλικρίνεια στους Έλληνες πολίτες.