«Κοινοβουλευτικός εμπαιγμός σε ένα νομοσχέδιο-“σκούπα” που αγγίζει όλο το εκπαιδευτικό φάσμα»

Η Τομεάρχης Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων της Νέας Δημοκρατίας, Βουλευτής Επικρατείας, Νίκη Κ. Κεραμέως, κατά την α’ ανάγνωση του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων «Ρύθμιση θεμάτων του Κρατικού Πιστοποιητικού Γλωσσομάθειας, της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδας και άλλες διατάξεις», μίλησε για κοινοβουλευτικό εμπαιγμό από την πλευρά του Υπουργείου, καθώς στο νομοσχέδιο τίθενται σοβαρά ζητήματα διαδικασίας και ουσίας.

Ξεκίνησε την παρέμβασή της θίγοντας τα άκρως σοβαρά ζητήματα διαδικασίας, τα οποία είναι δηλωτικά των προθέσεων της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου:

1. Η διαδικασία του επείγοντος. Πρόκειται για σχέδιο νόμου-«σκούπα», το οποίο αφορά και στις 3 βαθμίδες της εκπαίδευσης (πρωτοβάθμια, δευτεροβάθμια, τριτοβάθμια) και στη δια βίου μάθηση και στην ειδική αγωγή, το οποίο αγγίζει τα περισσότερα πεδία του εκπαιδευτικού φάσματος. Αποτελείται από 30 άρθρα αλλά στην πραγματικότητα από κάπου 70 διαφορετικές ρυθμίσεις. Κύριε Υπουργέ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι ανθρωπίνως αδύνατο να μελετήσει κανείς σοβαρά και σε βάθος μέσα σε 48 ώρες παραπάνω από 70 διαφορετικές ρυθμίσεις, και τις αλλαγές και τις συνέπειες που αυτές επιφέρουν. 2. Το σχέδιο νόμου αποτελείται από 30 άρθρα. Τα περισσότερα όμως από αυτά τα άρθρα εμπεριέχουν παραγράφους επί τελείως διαφορετικών θεμάτων. Αποκορύφωμα της πρακτικής αυτής αποτελεί το άρθρο 19 για την τριτοβάθμια εκπαίδευση: ένα άρθρο με 17 παραγράφους και 17 τελείως άσχετες μεταξύ τους ρυθμίσεις. Πρόκειται περί καταστρατήγησης του δικαιώματος των βουλευτών να ψηφίζουν κατ’ άρθρο. 3. Η δημόσια διαβούλευση. Συζητάμε σήμερα με κατεπείγουσα διαδικασία ένα σχέδιο νόμου 30 άρθρων, για το οποίο προηγήθηκε δημόσια διαβούλευση μόνο για τα δύο από αυτά. Και ποια δυο; Αυτά που αφορούν στο Κρατικό Πιστοποιητικό Γλωσσομάθειας, για τα οποία πιθανόν θα υπάρξει σε κάποιο βαθμό συναίνεση. Τα άρθρα αυτά μάλιστα δίνουν και στο νομοσχέδιο τον τίτλο του. Έναν τίτλο, καθ’ όλα παραπλανητικό, έναν τίτλο που δεν αποτυπώνει την ύλη του νομοσχεδίου παρά μόνο κατά το 1/5.

Συνεχίζοντας στα ζητήματα ουσίας του νομοσχεδίου, είπε χαρακτηριστικά:

«Πρόκειται για ένα νομοθέτημα, το οποίο βρίθει αποσπασματικών ρυθμίσεων, ρυθμίσεων που αποδεικνύουν πως η ακολουθούμενη πολιτική και στον τομέα της Παιδείας, όπως και σε ολόκληρη την κυβερνητική πολιτική, προχωρά χωρίς σχέδιο, χωρίς μακροπρόθεσμη στόχευση, χωρίς πρότερη διερεύνηση αναγκών, χωρίς μελέτη επιπτώσεων, χωρίς έλεγχο προϋποθέσεων υλοποίησης, αλλά και με υπερσυγκέντρωση αρμοδιοτήτων στο πρόσωπο του ενός Υπουργού και υπονόμευση της αυτονομίας των σχολικών μονάδων. Ένα νομοσχέδιο το οποίο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως λίθοι, πλίνθοι και κέραμοι ατάκτως ερριμμένα. Εμβαλωματικού τύπου ρυθμίσεις, με πρόδηλο στόχο την ικανοποίηση μικροπολιτικών αναγκών, οι οποίες σε πολλές περιπτώσεις φτάνουν στα όρια των φωτογραφικών διευθετήσεων.»

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ομιλίας:

Κύριε Υπουργέ, κυρίες και κύριοι Συνάδελφοι,

Υπάρχει ένα μείζον ζήτημα, και αυτό είναι της διαδικασίας που επιλέξατε για τη συζήτηση του συγκεκριμένου νομοσχεδίου, τη διαδικασία του επείγοντος. Το σχέδιο νόμου μάς δόθηκε την Παρασκευή, συζητείται σήμερα και αύριο στην Επιτροπή και πάει προς ψήφιση στην Ολομέλεια την Πέμπτη.

Πρόκειται για σχέδιο νόμου-σκούπα, το οποίο αφορά και στις 3 βαθμίδες της εκπαίδευσης (1βαθια, 2βαθμια, 3βαθμια) και στη δια βίου μάθηση και στην ειδική αγωγή, αγγίζει τολμώ να πω τα περισσότερα πεδία του εκπαιδευτικού φάσματος. Αποτελείται από 30 άρθρα αλλά στην πραγματικότητα από κάπου 70 διαφορετικές ρυθμίσεις, καθότι άρθρα του νομοσχεδίου περιέχουν ρυθμίσεις οι οποίες αφορούν σε τελείως διακριτά μεταξύ τους θέματα.

Κ. Υπουργέ, έχετε ήδη εξηγήσει τους λόγους για τους οποίους αιτείστε την επείγουσα διαδικασία μέσω επιστολής που αποστείλατε στον Πρόεδρο της Βουλής και η οποία δημοσιοποιήθηκε στα ΜΜΕ. Και στην επιστολή αυτή λέτε συγκεκριμένα ότι το επείγον συνίσταται σε 2 λόγους:

α) στις διατάξεις που αφορούν στις πανελλαδικές εξετάσεις για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια που πρέπει να θεσπισθούν πριν από την υποβολή αιτήσεων συμμετοχής των υποψηφίων, οι οποίες βάσει νόμου κατατίθενται εντός του Φεβρουαρίου εκάστου έτους (δηλ. άρθρο 13), και β) στις διατάξεις που αφορούν το χρόνο υποβολής αιτήσεων μετάθεσης εκπαιδευτικών που πρέπει να διενεργηθούν εντός του Φεβρουαρίου και συνεπώς συντρέχει επείγουσα ανάγκη θεσμοθέτησής τους πριν την 9η/2/2017 (δηλ. άρθρο 10, παρ. 7 και 8).

Προκύπτουν λοιπόν 2 ζητήματα: 1) Εφόσον είναι γνωστές οι προθεσμίες αυτές για την υποβολή των αιτήσεων συμμετοχής των υποψηφίων στις πανελλαδικές και για τις μεταθέσεις των εκπαιδευτικών, γιατί φέρνετε το Σ/Ν στο πάρα ένα λίγες ημέρες πριν την εκπνοή τους χωρίς να υπάρχει επαρκής χρόνος για συζήτηση; 2) Εγώ να δεχτώ – με κάθε καλή πρόθεση – ότι σας πήραν οι μήνες, δεν προλάβατε να φέρετε τις ρυθμίσεις αυτές πιο νωρίς και ότι εν πάσει περιπτώσει πρέπει τώρα αυτές να περάσουν επειγόντως. Έστω. Εδώ όμως δεν μιλάμε μόνο για τις 2 αυτές ρυθμίσεις. Μιλάμε για άλλες 68! Για παράδειγμα, πραγματικά θα θέλαμε να μας εξηγήσετε γιατί είναι τόσο επείγον να μεταβιβαστεί στο ΕΚΠΑ η δωρεά του Φοίβου Ανωγειανάκη, δωρεά ελληνικών μουσικών οργάνων του 1991, που προβλέπεται στο άρθρο 19. Εσείς ο ίδιος, με την επιστολή που στείλατε στον Πρόεδρο της Βουλής, συνομολογείτε ότι το επείγον συνίσταται μόνο στις 2 αυτές ρυθμίσεις.

Ζητούμε λοιπόν το αυτονόητο: κατ’ ελάχιστο, όλες οι λοιπές ρυθμίσεις, δηλ. αυτές που ο ίδιος ο Υπουργός αναγνωρίζει ότι δεν είναι επείγουσες, να αποσυρθούν και να συζητηθούν με την κανονική διαδικασία. Κ. Υπουργέ, με όλο το σεβασμό, δεν σας τιμά αυτή η διαδικασία. Αν πραγματικά σας ενδιαφέρει ο διάλογος στην παιδεία όπως λέτε – και θέλω να πιστεύω ότι πραγματικά σας ενδιαφέρει – οφείλετε κατ’ ελάχιστο να επιτρέψετε ο διάλογος αυτός να γίνει.

Κύριε Υπουργέ, κυρίες και κύριοι Συνάδελφοι,

Τίθενται σοβαρά θέματα διαδικασίας και σοβαρά θέματα ουσίας σε σχέση με το παρόν σχέδιο νόμου.

Θα ξεκινήσω από τα θέματα διαδικασίας.

▪ Πρώτον και μείζον, η διαδικασία του επείγοντος που επελέγη από τον κ. Υπουργό για τη συζήτησή του. Πρόκειται για σχέδιο νόμου-σκούπα, το οποίο αφορά και στις 3 βαθμίδες της εκπαίδευσης (1βαθια, 2βαθμια, 3βαθμια) και στη δια βίου μάθηση και στην ειδική αγωγή, αγγίζει τολμώ να πω τα περισσότερα πεδία του εκπαιδευτικού φάσματος. Αποτελείται από 30 άρθρα αλλά στην πραγματικότητα από κάπου 70 διαφορετικές ρυθμίσεις. Κύριε Υπουργέ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι ανθρωπίνως αδύνατο να μελετήσει κανείς σοβαρά και σε βάθος μέσα σε 48 ώρες παραπάνω από 70 διαφορετικές ρυθμίσεις, και τις αλλαγές και τις συνέπειες που αυτές επιφέρουν.

▪ Δεύτερο διαδικαστικό θέμα, επίσης άκρως σημαντικό. Το σχέδιο νόμου αποτελείται από 30 άρθρα. Τα περισσότερα όμως από αυτά τα άρθρα εμπεριέχουν παραγράφους επί τελείως διαφορετικών θεμάτων. Παράδειγμα: το άρθρο 7 που τιτλοφορείται «Ρύθμιση μαθητικών θεμάτων» εμπεριέχει διατάξεις για το πως μεταγγράφονται μαθητές από Γενικό Λύκειο σε ΕΠΑΛ, για το πως αποκτάται η ελληνική ιθαγένεια από ανήλικο αλλοδαπό λόγω φοίτησης σε σχολείο, για τη θεσμοθέτηση του ενιαίου αριθμού μαθητή, για το ποιος έχει αρμοδιότητα για τη διενέργεια σχολικών εκδρομών,. Αν θέλει δηλ. ένας βουλευτής να ψηφίσει τη διάταξη για τον ενιαίο αριθμό μαθητή και όχι για τις σχολικές εκδρομές, τι κάνει; Αποκορύφωμα δε της πρακτικής σας αυτής αποτελεί το άρθρο 19 για την 3βάθμια εκπαίδευση: ένα άρθρο με 17 παραγράφους και 17 τελείως άσχετες μεταξύ τους ρυθμίσεις. Πώς είναι δυνατόν να συνυπάρχουν στο ίδιο άρθρο ρυθμίσεις για την υγειονομική περίθαλψη των φοιτητών, για την εξέλιξη καθηγητών, για τη θεσμοθέτηση ακαδημαϊκών υποτρόφων, για τη διαχείριση στεγαστικού επιδόματος σε φοιτητές, για την παραχώρηση της συλλογής ελληνικών μουσικών οργάνων του Φοίβου Ανωγειανάκη στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών; Δεν μπορείτε κύριοι της Κυβέρνησης να καταργείτε τη διαδικασία ψήφισης κατ’άρθρο. Πρόκειται περί καταστρατήγησης του δικαιώματος των βουλευτών να ψηφίζουν κατά βούληση κατ’ άρθρο. Σας καλούμε λοιπόν και πάλι να κάνετε το αυτονόητο: να χωρίσετε τις παραγράφους που εισάγουν ξεχωριστές ρυθμίσεις σε ξεχωριστά άρθρα.

▪ Τρίτο διαδικαστικό θέμα: συζητάμε σήμερα με κατεπείγουσα διαδικασία ένα σχέδιο νόμου 30 άρθρων, για το οποίο προηγήθηκε δημόσια διαβούλευση μόνο για τα δύο από αυτά. Και ποια δυο; Αυτά που αφορούν στο Κρατικό Πιστοποιητικό Γλωσσομάθειας, για τα οποία εικάζω θα υπάρχει σε κάποιο βαθμό συναίνεση. Τα άρθρα αυτά μάλιστα δίνουν και στο νομοσχέδιο τον τίτλο του. Έναν τίτλο, καθ’ όλα παραπλανητικό, έναν τίτλο που δεν αποτυπώνει την ύλη του νομοσχεδίου παρά μόνο κατά το 1/5. Από τα συνολικά 30 άρθρα, ο τίτλος περιγράφει τα 6, τα άρθρα που αφορούν στο Κρατικό Πιστοποιητικό Γλωσσομάθειας και εκείνα που αφορούν στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδας, για τα οποία εικάζω πως θα υπάρξει και ευρύτερη συναίνεση.

Ευρύτερη συναίνεση, κύριε Υπουργέ – και με αυτό τον τρόπο έρχομαι στα θέματα ουσίας – ευρύτερη συναίνεση ζητήσατε σχετικά με την «συγκρότηση μιας Επιτροπής για να μελετήσει τα οικονομικά της εκπαίδευσης, από τα προνήπια μέχρι και τα διδακτορικά, ώστε με βάση τα πορίσματα της Επιτροπής να δεσμευθεί η Κυβέρνηση ότι θα κλείσει η ψαλίδα ως προς τις ανελαστικές δαπάνες την επόμενη τριετία», όπως χαρακτηριστικά είπατε, όταν πριν λίγες μέρες ανακοινώσατε την δημιουργία της σχετικής Επιτροπής. Βασικός στόχος της Επιτροπής είναι να μελετήσει τα οικονομικά της εκπαίδευσης, για να μπορούν από δω και πέρα να σχεδιάζονται οι πολιτικές βάσει του πραγματικού κόστους. Και εμείς, τηρώντας για άλλη μια φορά υπεύθυνη στάση, συναινέσαμε προτείνοντας εμπειρογνώμονες εγνωσμένου κύρους. Ωστόσο, για άλλη μια φορά η Κυβέρνηση μας απογοητεύει. Τι βλέπουμε σήμερα στο παρόν σχέδιο νόμου; Άλλο ένα ακοστολόγητο νομοθέτημα, άλλο ένα συμπίλημα ρυθμίσεων, για τις οποίες το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους μας δηλώνει ότι δεν μπορεί να προβεί σε οικονομική αποτίμηση διότι δεν έχει τα απαιτούμενα πραγματικά περιστατικά. Για παράδειγμα, συστήνετε στο άρθρο 18 ένα νέο όργανο γνωμοδοτικό προς τον Υπουργό, το Εθνικό Συμβούλιο Εκπαίδευσης και Ανάπτυξης Ανθρώπινου Δυναμικού. Αλλά κανείς δεν ξέρει πόσο θα αμείβονται τα μέλη του νέου αυτού οργάνου και συνεπώς το ΓΛΚ αδυνατεί να υπολογίσει τη δαπάνη. Από τη μία λοιπόν φορολογείτε ακατάσχετα, και από την άλλη έρχεστε εδώ και νομοθετείτε ακοστολόγητα, επιβαρύνοντας τον Κρατικό Προϋπολογισμό χωρίς μέτρο.

Κύριε Υπουργέ, κυρίες και κύριοι, πρόκειται για ένα νομοθέτημα το οποίο βρίθει αποσπασματικών ρυθμίσεων, ρυθμίσεων που αποδεικνύουν πως η ακολουθούμενη πολιτική και στον τομέα της Παιδείας, όπως και σε ολόκληρη την κυβερνητική πολιτική, προχωρά χωρίς σχέδιο, χωρίς μακροπρόθεσμη στόχευση, χωρίς πρότερη διερεύνηση αναγκών, χωρίς μελέτη επιπτώσεων, χωρίς έλεγχο προϋποθέσεων υλοποίησης αλλά και υπερσυγκέντρωση αρμοδιοτήτων στο πρόσωπο του ενός Υπουργού και υπονόμευση της αυτονομίας των σχολικών μονάδων, σε ένα νομοσχέδιο το οποίο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως λίθοι, πλίνθοι και κέραμοι ατάκτως ερριμμένα. Εμβαλωματικού τύπου ρυθμίσεις, με πρόδηλο στόχο την ικανοποίηση μικροπολιτικών αναγκών, οι οποίες σε πολλές περιπτώσεις φτάνουν στα όρια των φωτογραφικών διευθετήσεων.

Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή, με αναφορά σε συγκεκριμένα άρθρα.

▪ Μίλησα για αποσπασματική νομοθέτηση, η οποία ειδικά για την Ανώτατη Εκπαίδευση φτάνει στο σημείο να δυσχεραίνεται σημαντικά η ίδια η λειτουργία των Ιδρυμάτων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το Άρθρο 19, παράγραφος 1, το οποίο επαναφέρει ρυθμίσεις που ψηφίστηκαν τον Αύγουστο του 2016 και καταργήθηκαν τον Οκτώβριο του 2016. Πώς ακριβώς περιμένετε να λειτουργήσουν οι διοικήσεις των Πανεπιστημίων; Σε ποιο νομοθετικό πλαίσιο να στηριχθούν;

Στον τομέα της Έρευνας η αποσπασματική νομοθέτηση φτάνει στο απόγειο: χαρακτηριστικό παράδειγμα η παράγραφος 10 του άρθρου 28, με την οποία η Γενική Γραμματεία Έρευνας και Τεχνολογίας ορίζεται ως αρμόδια για την οργάνωση και λειτουργία του περιβόητου Ελληνικού Ιδρύματος Έρευνας και Καινοτομίας (ΕλΙδΕΚ), καθώς και την παρακολούθηση και εφαρμογή του θεσμικού του πλαισίου, αλλά και κάθε άλλου συναφούς θέματος. Με λίγα λόγια, 3 μόλις μήνες μετά τη θεσμοθέτηση του ιδρύματος για την οποία τόσο επιμείνατε, έρχεστε στην ουσία να καταργήσετε την αυτονομία του και να κάνετε πράξη αυτό το οποίο σας επισημαίναμε μετ’ επιτάσεως κατά την ψήφιση του: ότι δηλαδή πρόκειται γα αλληλοεπικαλυπτόμενες δομές και ότι το Ίδρυμα δεν έχει λόγο ύπαρξης.

▪ Μίλησα για ρυθμίσεις χωρίς μακροπρόθεσμη στόχευση για επίλυση των προβλημάτων εντός ολιστικού πλαισίου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, άρθρο 11, παράγραφος 1β που αποδεικνύει ότι η ηγεσία του Υπουργείου, ακολουθεί πολιτική επιείκειας –επιτρέψτε μου τον όρο– αντί για πολιτική ουσιαστικής μέριμνας. Τα παιδιά με διαγνωσμένες ειδικές μαθησιακές δυσκολίες αντιμετωπίζονται όχι με στόχο να μάθουν γράμματα αναπτύσσοντας τις κατάλληλες μεθόδους και επιμορφώνοντας κατάλληλα και ουσιαστικά τους εκπαιδευτικούς, αλλά με στόχο να μην ταλαιπωρηθούν. Τα παιδιά αυτά απαλλάσσονται από υποχρεώσεις, χωρίς να σκέφτεται κανείς ότι, τα κατά τεκμήριο αυτά έξυπνα παιδιά, θα καταλήξουν να διδάσκονται λιγότερα από τους συμμαθητές τους. ▪ Μίλησα για ρυθμίσεις που εισάγονται χωρίς πρότερη διερεύνηση αναγκών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, άρθρο 20, παράγραφος 1, με την οποία παρέχεται η δυνατότητα μετάταξης υπαλλήλων των ΑΕΙ σε θέσεις Ειδικού Τεχνικού Επιστημονικού Προσωπικού, μόνο με μια αίτησή τους. Με τον τρόπο αυτό, θα μειωθούν δραστικά οι διοικητικοί υπάλληλοι διογκώνοντας το ήδη μεγάλο πρόβλημα υποστελέχωσης που αντιμετωπίζουν, κυρίως, τα περιφερειακά ιδρύματα. ▪ Μίλησα για ρυθμίσεις που εισάγονται χωρίς μελέτη επιπτώσεων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η παράγραφος 4α του άρθρου 20, σύμφωνα με την οποία παρέχεται η δυνατότητα στους μόνιμους εκπαιδευτικούς της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης να μετατάσσονται και σε θέσεις Ειδικού Εκπαιδευτικού Προσωπικού (ΕΕΠ) των Πανεπιστημίων και των ΤΕΙ. Προς τούτο, προβλέπεται η σύσταση θέσεων στα οικεία ΑΕΙ για την τακτοποίηση του εν λόγω προσωπικού. Δεν ξέρω από που να το πιάσω: αφενός δεν έχει προηγηθεί μελέτη επιπτώσεων στις άλλες βαθμίδες εκπαίδευσης, άρα είναι προφανές ότι θα δημιουργηθούν κενά από τη μετακίνηση αυτή, κενα δυσαναπλήρωτα, αφετέρου για την υλοποίηση της ρύθμισης θα συσταθούν νέες θέσεις, οι οποίες δεν γνωρίζουμε ούτε πόσες είναι, ούτε πόσο κοστίζουν, σύμφωνα πάντα με την Έκθεση του ΓΛΚ. ▪ Μίλησα για ρυθμίσεις που εισάγονται χωρίς πρώτα να έχουν ελεγχθεί οι προϋποθέσεις και αναγκαίες συνθήκες υλοποίησής τους, όπως για παράδειγμα η παράγραφος 9 του άρθρου 19, με την οποία προβλέπεται ο θεσμός του ακαδημαϊκού υποτρόφου. Ωραίο ακούγεται, όμως πως θα υλοποιηθεί; Δεν προβλέπεται χρηματοδότηση, παρά μόνο η δυνατότητα χρήσης ταμειακού αδιαθέτου των ιδρυμάτων. Και δυστυχώς, η πραγματικότητα των ελληνικών πανεπιστημίων είναι ότι στα περισσότερα από τα ιδρύματα δεν υπάρχει ταμειακό αδιάθετο επαρκές για οποιαδήποτε χρηματοδότηση. ▪ Μίλησα για υπερσυγκέντρωση αρμοδιοτήτων στο πρόσωπο του ενός Υπουργού και στην ουσία περιορισμό της αυτονομίας των Σχολικών μονάδων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι παράγραφοι 2α και 2β του άρθρου 7, σύμφωνα με τις οποίες η διενέργεια του συνόλου των σχολικών εκδρομών και των πάσης φύσεως μετακινήσεων υπάγονται στην αποκλειστική αρμοδιότητα του Υπουργού. Πρόσφατα με σχετική ερώτηση αναδείξαμε την πολυδαίδαλη και βαριά γραφειοκρατική διαδικασία της διενέργειας εκδρομών, προφανώς λέμε ναι λοιπόν στην απλούστευση των διαδικασιών, αλλά όχι μέσω του ενός και μόνο προσώπου του Υπουργού. Γιατί να μην αποκτήσει η σχολική μονάδα τον έλεγχο των προϋποθέσεων για εκδρομές και διδακτικές επισκέψεις, ενισχύοντας στην πράξη την αυτονομία της; ▪ Τέλος, μίλησα για φωτογραφικές διευθετήσεις. Κραυγαλέο παράδειγμα η παράγραφος 2 του άρθρου 20, με την οποία παρέχεται η δυνατότητα στα μέλη Ειδικού Τεχνικού Επιστημονικού Προσωπικού (ΕΤΕΠ) των ΑΕΙ που έχουν εκλεγεί στα οικεία ΑΕΙ το έτος 2008 και η πράξη διορισμού τους εκδόθηκε το έτος 2016 να ενταχθούν στην κατηγορία Ειδικού Διδακτικού Προσωπικού (ΕΔΙΠ), υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις. Και δυστυχώς ο κατάλογος των ρυθμίσεων που αποδεικνύει την προχειρότητα της νομοθέτησης, αλλά και την δίχως στόχο πολιτική είναι ενδεικτικός και επουδενί εξαντλητικός.

Επιφυλασσόμαστε ως προς τη στάση μας επί της αρχής στην Ολομέλεια.

Σας ευχαριστώ.