Ομιλία στη Βουλή κατά τη συζήτηση για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στην Κυβέρνηση

Κυρίες και κύριοι, Όταν η επιδίωξη της εξουσίας γίνεται αυτοσκοπός, τότε αγγίζουμε τα όρια της πολιτικής και ηθικής παρακμής. Όταν η επιδίωξη της εξουσίας γίνεται αυτοσκοπός, ο πολιτικός δεν μάχεται για το κοινό καλό, δεν αγωνίζεται για τα πιστεύω του, αλλά υπηρετεί τις ιδιοτελείς του επιδιώξεις, στοχεύει αποκλειστικά στην πολιτική του αυτοσυντήρηση. Ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝΕΛ θέτουν ως αυτοσκοπό την επιδίωξη της εξουσίας. Κυρίες και κύριοι, παρακολουθούμε τις τελευταίες ημέρες τον κυβερνητικό σχηματισμό να δίνει μια κακοπαιγμένη παράσταση σε πολλές πράξεις. Αφού ψηφίστηκε η αναθεώρηση των άρθρων του Συντάγματος στη γειτονική χώρα, παρακολουθούμε τους δύο πρωταγωνιστές της σύγχρονης τραγωδίας των Ελλήνων να μπαινοβγαίνουν στη σκηνή, εμπαίζοντας ολόκληρη την ελληνική κοινωνία. Και δεν νομίζω να πιστεύετε ότι οι πολίτες αγνοούν ότι η παράσταση που δώσατε την Κυριακή ήταν και αυτή μια προσυνεννοημένη πράξη ανάμεσα στον κ. Τσίπρα και στον κ. Καμμένο. Μια προσυνεννοημένη πράξη που βόλευε και τον κ. Τσίπρα και τον κ. Καμμένο. Μια προσυνεννοημένη πράξη που εξασφάλιζε λίγο ακόμα χρόνο και για τους δύο εταίρους στον θώκο της εξουσίας. Και θα ήθελα να αναφερθώ διακριτά στους δύο τέως (;) – επιμένω στο ερωτηματικό για προφανείς λόγους – συγκυβερνήτες και τις Κοινοβουλευτικές τους Ομάδες. Αρχικά, προς τον κ. Καμμένο και τους ΑΝΕΛ. Ο κ. Καμμένος, που τις τελευταίες ημέρες παριστάνει τον υπέρμαχο των εθνικών συμφερόντων της χώρας, είχε την ευκαιρία να αποτρέψει τη συμφωνία των Πρεσπών υπερψηφίζοντας την πρόταση δυσπιστίας που κατέθεσε η Νέα Δημοκρατία τον Ιούνιο. Υπενθυμίζω ότι τότε δεν το έκανε με το φαιδρό επιχείρημα ότι η συμφωνία αυτή τάχα δεν θα περνούσε από τη γείτονα χώρα. Αντ’ αυτού, λοιπόν, προτίμησε να συνταχθεί με τον κ. Τσίπρα, δίνοντας του το στυλό για να υπογράψει την εθνικά επιζήμια συμφωνία των Πρεσπών.  Έκτοτε και μέχρι σήμερα ρίχνει κροκοδείλια δάκρυα πάνω στη συμφωνία που ο ίδιος επέλεξε να συνυπογράψει. Στοιχήθηκε πίσω από όλες τις επιλογές του κ. Τσίπρα αν και γνώριζε πολύ καλά πως όσο μένει στην κυβέρνηση δημιουργούνται στα Σκόπια τετελεσμένα σε βάρος της χώρας μας. Έτσι, πρώτα επέτρεψε να γίνει το δημοψήφισμα στα Σκόπια. Στη συνέχεια επέτρεψε να αρχίσει και η Συνταγματική αναθεώρηση και τέλος να ολοκληρωθεί. Και τώρα έρχεται κατόπιν εορτής – προσέξτε καλά – όχι για να ρίξει την κυβέρνηση, και να ανακόψει την πορεία ψήφισης της συμφωνίας των Πρεσπών, δεν θέτει καν το αυτονόητο – δηλ. ζήτημα κομματικής πειθαρχίας των βουλευτών του στην πρόταση εμπιστοσύνης του κ. Τσίπρα. Αντιθέτως, «δανείζει» βουλευτές των ΑΝΕΛ στον κ. Τσίπρα επιτρέποντας του να πάρει ψήφο εμπιστοσύνης και άρα του ανοίγει τον δρόμο διάπλατα για να ψηφισθεί και η συμφωνία των Πρεσπών. Γιατί τα κάνει όλα αυτά; Για να διατηρήσει τα προνόμια αρχηγού κοινοβουλευτικού κόμματος. Γιατί πολύ απλά αν διαγράψει και τους 4 βουλευτές του που θέλουν αν στηρίξουν την Κυβέρνηση, δεν θα είναι πια αρχηγός κόμματος στη Βουλή. Είναι ξεκάθαρο πόσο ενδιαφέρεται ο κύριος Καμμενος για την συμφωνία των Πρεσπών. Καθόλου, κυρίες και κύριοι. Καθόλου δεν τον ενδιαφέρει παρά το γεγονός ότι στο 3^ο συνέδριο του κόμματός του, τον Νοέμβριο του 2016, εγκρίθηκε ψήφισμα που αφορά την ονομασία της γείτονος χώρας, με το Συνέδριο να μην αποδέχεται σε καμία μορφή και με κανένα παράγωγο τη χρήση του όρου «Μακεδονία» στην ονομασία του «βορείου μορφώματος», όπως χαρακτηριστικά αναφέρθηκε. Ως προς την στάση του κυρίου Τσίπρα, του Πρωθυπουργού σε αποδρομή, πώς να την χαρακτηρίσουμε; Παθητική, κυνική και απύθμενα υποκριτική. Θα μπορούσε να παραιτηθεί και να προχωρήσει συντεταγμένα σε εκλογές, από τη στιγμή που χάνει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Θα μπορούσε να παραιτηθεί, όπως είχε το θάρρος και την τόλμη να κάνει ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Μητσοτάκης,  όταν βρέθηκε με 150 ψήφους. Τι κάνει όμως ο κ. Τσίπρας σήμερα; Δέχεται σαν επαίτης την ευκαιριακή και οριακή στήριξη της κυβέρνησής του ακόμη και από βουλευτές που έχουν προαναγγείλει ότι θα καταψηφίσουν ύστερα από λίγες μέρες την συμφωνία των Πρεσπών. Και όλα αυτά γιατί; Μα για λίγους μήνες, ακόμα στην εξουσία. Όλα για την καρέκλα. Ξέρετε όμως κυρίες και κύριοι, αυτή η κυβέρνηση ακόμα και αν δεν πέσει αύριο, θα πέσει πολύ σύντομα με πάταγο. Γιατί οι 151 βουλευτές μπορεί να βρεθούν, και έτσι να έχετε την εμπιστοσύνη της Βουλής. Αυτό όμως που έχετε προ πολλού απολέσει είναι η εμπιστοσύνη της κοινωνίας. Κλείνοντας, θα ήθελα να απευθυνθώ σε όλο το σώμα των βουλευτών, αλλά και σε όλους τους Έλληνες πολίτες. Κυρίες και κύριοι, μην έχετε καμία αμφιβολία, όποιος δώσει ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση σήμερα, υπογράφει και την συμφωνία των Πρεσπών. Όποιος βουλευτής στηρίξει τον κ. Τσίπρα, αναλαμβάνει την ευθύνη του απέναντι στην Ιστορία. Εμείς θα κάνουμε ό,τι περνά από το χέρι μας, όπως κάναμε μέχρι σήμερα, για να μην περάσει αυτή η επιζήμια συμφωνία. Και θέλουμε να διαμηνύσουμε σε όλους τους τόνους ότι εμείς δεν θα κυρώσουμε αυτή τη Συμφωνία. Ούτε τώρα που είναι Κυβέρνηση ο ΣΥΡ, ούτε μετά όταν ευελπιστούμε ότι θα είναι Κυβέρνηση η ΝΔ. Ήρθε επιτέλους η ώρα να πέσει η αυλαία αυτής της κακόγουστης και επιζήμιας παράστασης. Η Ελλάδα δεν μπορεί να συνεχίσει να είναι όμηρος μιας παρέας εξουσιομανών. Δεν μπορεί να κυβερνάται από ένα άτακτο συνάθροισμα εξουσιολάγνων. Κυρίες και κύριοι,  δεν θα δώσουμε ψήφο εμπιστοσύνης σε αυτή την κυβέρνηση. Γιατί είστε η κυβέρνηση που διέλυσε την οικονομία και έπνιξε τους πολίτες στους φόρους. Η κυβέρνηση που επέβαλε δυσθεώρητα πλεονάσματα και capital controls, που υποθήκευσε σχεδόν το σύνολο της δημόσιας περιουσίας για 1 αιώνα. Η κυβέρνηση που αφήνει τους πολίτες στο έλεος του εγκλήματος και της βίας. Η κυβέρνηση που επιτρέπει τους πάσης φύσεως εγκληματίες να βρίσκουν καταφύγιο στα πανεπιστήμια. Η Κυβέρνηση που χειραγωγεί τη Δικαιοσύνη.  Η Κυβέρνηση που ευτελίζει τους δημοκρατικούς θεσμούς. Κυρίες και κύριοι, δεν θα δώσουμε ψήφο εμπιστοσύνης ή μάλλον ψήφο για την προσωπική πολιτική σας επιβίωση, γιατί περί αυτής πρόκειται.