ΤΑ ΝΕΑ, συνέντευξη σε ρεπορτάζ με τίτλο “Η πολιτική δεν είναι γένους… θηλυκού”

Το ποσοστό των γυναικών στο ελληνικό Κοινοβούλιο είναι 18,3%, 55 γυναίκες σε 300 βουλευτές.

Δεν είναι πιο δύσκολο να εμπιστευόμαστε γυναίκες σε καίριες πολιτικές θέσεις. Ωστόσο, δεν υπάρχουν οι κατάλληλες δομές, ούτε οι πολιτικές, προκειμένου να ενθαρρύνουν τις γυναίκες, οι οποίες εκ των πραγμάτων καλούνται να ανταποκριθούν σε πολλαπλούς ρόλους. Αυτό δεν τις ενθαρρύνει να συμμετέχουν στα κοινά.

Νομίζω πως η θέση της γυναίκας εντός του ελληνικού κοινοβουλίου είναι εδραιωμένη. Υπάρχει απόλυτος σεβασμός, ισονομία, δεν έχω αντιμετωπίσει κανένα τέτοιο θέμα. Όμως η αλήθεια είναι πως δεν είναι τυχαίο το ότι υπάρχουν τόσο λίγες νέες γυναίκες, αν δούμε και τα ηλικιακά στατιστικά. Μια γυναίκα, η οποία είναι σε παραγωγική ηλικία, είναι δύσκολο να εμπλακεί στα κοινά και να έχει και τον ρόλο της εγκύου και, αργότερα, της μητέρας.

Δεν μου έχει τύχει να αναφερθούν σεξιστικά προς το πρόσωπό μου. Πιστεύω ότι, στην πραγματικότητα, τα κύρια προβλήματα είναι δομικά. Για παράδειγμα, μέχρι πριν από μερικές εβδομάδες που ψηφίστηκε η αλλαγή του κανονισμού (ίσως και λόγω της εγκυμοσύνης μιας βουλευτού του ΣΥΡΙΖΑ) δεν υπήρχε ούτε μια μέρα άδεια για μια γυναίκα που είτε είναι έγκυος είτε έχει μόλις γεννήσει.

Γέννησα το παιδί μου πέρσι. Λίγες μέρες πριν μπω στο νοσοκομείο, ήμουν μέχρι τα ξημερώματα στην Βουλή για ψηφοφορίες. Μια εβδομάδα αφότου γέννησα, με καισαρική, ήμουν πίσω στην Βουλή κανονικά, για συναντήσεις και, λίγο αργότερα, ως εισηγήτρια. Θέλω να πω, σαφώς μια γυναίκα που είναι στα 30 και στα 40 της και σκέφτεται να ασχοληθεί με τα κοινά, δεν βρίσκει την αντίστοιχη στήριξη. Αλλά δεν νομίζω ότι διακυβεύεται η θέση της γυναίκας μέσα στην Βουλή, δεν έχω βιώσει κάτι τέτοιο. Δεν έχω γίνει ποτέ αποδέκτης σχολίων.

Το κάπνισμα το θεωρώ πραγματικά απαράδεκτο, δεν χρειάζεται να είναι κανείς έγκυος για να το διαπιστώσει. Το ότι δεν εφαρμόζεται ο αντικαπνιστικός νόμος μέσα στην Βουλή είναι πραγματικά απαράδεκτο. Πώς ζητάς από τους πολίτες να εφαρμόσουν τον νόμο, όταν δεν το κάνεις εσύ ο ίδιος;

Είχα κάνει πολλές προσωπικές εκκλήσεις σε συναδέλφους μου να σταματήσουν να καπνίζουν μπροστά μου, όσο ήμουν έγκυος. Στο τέλος κατέληγα, επειδή αισθάνεσαι και άσχημα στο τέλος, να αλλάζω θέση διαρκώς προκειμένου να μην μπαίνω σε αυτή τη συζήτηση και να μην εκτίθεται και το μωρό στον καπνό.

Πριν από μερικές εβδομάδες, ψηφίστηκε μια τροποποίηση του κανονισμού της Βουλής, ο οποίος επιτρέπει τον τελευταίο μήνα πριν γεννήσεις και τον πρώτο μήνα αφότου, να μπορείς να ψηφίζεις με επιστολική ψήφο, όπως οι κυβερνητικοί βουλευτές όταν είναι σε αποστολή της κυβέρνησης. Όπως ξέρετε, η επιστολική ψήφος ισχύει μόνο για μέλη της κυβέρνησης ή βουλευτές που είναι σε επίσημη αποστολή της Βουλής στο εξωτερικό. Εδώ υπάρχει ένα πρακτικό ζήτημα. Προφανώς άμα γεννάει μια γυναίκα δεν μπορεί να ψηφίσει. Τι πρέπει να ζητήσει, άδεια ασθένειας; Κι αν ζητήσει άδεια ασθένειας, δεν θα μετρήσει η ψήφος της, άρα, σε περιπτώσεις που η κυβερνητική πλειοψηφία είναι μικρή, μπορεί να υπάρχει θέμα. Εικάζω ότι κάτι τέτοιο συνέβη, γιατί επί των ημερών μου δεν έγινε καμία τέτοια ενέργεια. [ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ, ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗ 70-Α, ΦΕΚ 3/Α/20-01-2017]

Δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη για τα νεογέννητα παιδιά. Είχα τεράστιο πρόβλημα, δεν σας κρύβω. Ήμουν και κοινοβουλευτική εκπρόσωπος, τότε, το οποίο σημαίνει ότι βρισκόμουν πάρα πολλές ώρες στην Βουλή. Είχα πολύ μεγάλο πρόβλημα με τον θηλασμό, δεν ήξερα τι να κάνω. Έτρεχα, δηλαδή, για να βγάλω γάλα, το οποίο έπρεπε να διατηρηθεί σε κάποιο ψυγείο, για να το πάω στο μωρό και μετά να ξαναφύγω. Είναι βασικές και κατά βάση πρακτικές οι δυσκολίες για τις νέες μητέρες. Φυσικά, δεν υπήρχε καμία πρόβλεψη για να έρχεται και το παιδί μαζί στην Βουλή, εννοείται πως δεν υπήρχε. Εδώ σας λέω δεν αναγνωριζόταν καν ότι μπορεί μία βουλευτής να γεννήσει.

Σίγουρα υπάρχουν ακόμα τα στερεότυπα για τα φύλα. Παρωχημένα στερεότυπα, τα οποία ασφαλώς υπάρχουν ακόμα. Θεωρώ όμως πως σε μεγάλο βαθμό φθίνουν. Νομίζω πως για μια νέα γυναίκα η απουσία όλων αυτών των δομών και ενός καθεστώτος προστασίας δεν ενθαρρύνει. Αν σκεφτεί κανείς και την γενικότερη απαξίωση που υπάρχει στην πολιτική, αυτήν την νοοτροπία ότι κανείς χάνει και λίγη από την αξιοπρέπειά του όταν μπαίνει στο πολιτικό σύστημα –ήταν και αυτό που με ώθησε να εμπλακώ και προσωπικά με την πολιτική, για να απεμπολήσουμε αυτή την νοοτροπία. Η απουσία δομών, σε συνδυασμό με αυτήν την νοοτροπία, το κάνουν ακόμα πιο δύσκολο για μια γυναίκα.

Είχα βγει μπροστά στο Σύμφωνο Συμβίωσης. Θεωρούσα πολύ σημαντική την ψήφιση και είχα διαφωνήσει με διάφορους συναδέλφους μου από το ίδιο κόμμα. Υπήρχαν διαφορετικές απόψεις και ιδεολογικές διαφορές, που φάνηκαν και στην ψηφοφορία. Σε όλη τη Βουλή, όχι μόνο στην ΝΔ.

Ασφαλώς και μια νέα γυναίκα πρέπει να συνεχίσει να ασχολείται με την πολιτική. Αν μη τι άλλο, πρέπει να σας πω ότι όταν εξελέγην βουλευτής λόγω του νεαρού της ηλικίας είχα την τιμή να ορκιστώ από το Προεδρείο της Βουλής, από το οποίο έχει κανείς μια γενική εικόνα της Ολομέλειας. Πρέπει να σας πω ότι σοκαρίστηκα, γιατί προσπαθούσα να βρω γυναίκες και δεν έβρισκα. Ήταν μια αποκαρδιωτική εικόνα. Θεωρώ πως υπάρχει μια ξεκάθαρη υπο-εκπροσώπηση, τόσο στην νέα γενιά, όσο και στις γυναίκες γενικότερα. Στην ΝΔ είμαστε 11 γυναίκες από 76 βουλευτές, τα ποσοστά είναι πάρα πολύ χαμηλά. Άρα φυσικά και μια νέα γυναίκα πρέπει ν’ ασχοληθεί με τα κοινά. Θα ήταν ευχής έργον να ασχοληθούν όλο και περισσότερες, αλλά θα πρέπει και η πολιτεία στο σύνολό της να μεριμνήσει ώστε να υπάρξουν οι κατάλληλες δομές που θα ενθαρρύνουν την συμμετοχή της.

Πέραν από τις δομές, βέβαια, χρειάζεται νομίζω πολύ και το multi-tasking, το οποίο νομίζω πως οι γυναίκες το ‘χουμε περισσότερο.