ΒΡΑΔΥΝΗ, άρθρο με τίτλο: «2018: τι μέλλει γενέσθαι στην πολύπαθη Παιδεία της χώρας»

Η χρονιά που μας πέρασε άφησε την Παιδεία μας, όπως και όλους σχεδόν τους τομείς της δημόσιας σφαίρας, βαριά τραυματισμένη από την καταστροφική συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ.

Τα πλήγματα πολλαπλά και ανεξίτηλα, μεταξύ άλλων: υπακούοντας σε μικροκομματικές εντολές, η Κυβέρνηση ψηφίζει έναν παρωχημένο, ευνοιοκρατικό νόμο για την επιλογή διευθυντών που κρίνεται αντισυνταγματικός από το Συμβούλιο της Επικρατείας. Το καλοκαίρι του 2017, φέρνει στη Βουλή και ψηφίζει νόμο για τα τριτοβάθμια Ιδρύματα, οπισθοδρομώντας, επαναφέροντας τους «αιώνιους» φοιτητές, περιχαρακώνοντας και υπερ-ρυθμίζοντας τα Ιδρύματα, εθελοτυφλώντας απέναντι σε περιστατικά βίας και ανομίας με την επαναφορά του κακώς εννοούμενου ασύλου, οδηγώντας τα μεταπτυχιακά προγράμματα σε παρακμή. Η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας εκκινεί διάλογο για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, ο οποίος παρακάμφθηκε και απαξιώθηκε από τους ίδιους τους εμπνευστές του, φέρνοντάς μας προ εκπλήξεως με εξαγγελίες για αλλαγές που ουδέποτε συζητήθηκαν στο πλαίσιο αυτού του διαλόγου. Και ο κατάλογος είναι μακρύς.

Για το 2018, έχουν ανακοινωθεί εξίσου καίριες τομές στο εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας. Ενδεικτικά, οι εξαγγελίες αφορούν στην τροποποίηση του συστήματος εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, τη συγχώνευση ΑΕΙ με ΤΕΙ, τη δημιουργία νέων δομών επαγγελματικής εκπαίδευσης, την αλλαγή των κριτηρίων μετεγγραφών φοιτητών, την αντικατάσταση των σχολικών βιβλίων όλων των βαθμίδων, την αλλαγή πλαισίου υποστηρικτικών δομών.

Ειλικρινά, ευχόμαστε οι όποιες αλλαγές στο εξής να υλοποιηθούν ύστερα από εμπεριστατωμένη μελέτη, χωρίς μικροπολιτικές βλέψεις, με επιστημονικά κριτήρια, με γνώμονα το δημόσιο συμφέρον και τη συνολική αναβάθμιση του εκπαιδευτικού μας συστήματος. Αντίθετα, δηλαδή, από την τακτική που ακολουθήθηκε ως σήμερα από την Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ, των προχειρογραμμένων εμβαλωματικών λύσεων, των επικοινωνιακών τεχνασμάτων χωρίς ουσιαστικό αντίκρυσμα, των διαδικασιών που συχνά παρέκαμπταν τις δημοκρατικές διαδικασίες διαλόγου. Η Παιδεία της χώρας οφείλει να είναι χώρος συγκλίσεων και εποικοδομητικού διαλόγου· από την Παιδεία εξαρτάται το μέλλον του τόπου.